Leerlingen leren het leven te leven

Op 31 januari leidde Professor architect Hertzberger een excursie tijdens de open dag van het Montessori College Oost. Bij binnenkomst maakt hij onmiddellijk contact met zijn gehoor: "Vertel eens, wat verwachten jullie van mij." De vragen komen los, hij luistert aandachtig en vertelt dan. De gestelde vragen worden verweven in zijn betoog. Zijn spreken is als zijn bouwen. Hij creëert hechte gemeenschappen met mogelijkheden voor het individu. "Want," zegt hij, "men moet zich ook kunnen concentreren op een veilige plek." Hertzbergers gebouwen zijn als steden met veel communicatie naar buiten toe, daarom is zijn horizontale openheid niet statisch. Gesloten horizontale vlakken noemt hij ‘plakken’. Hij brengt daarom veel verticaliteit in zijn ontwerpen aan. "Ik hou van daglicht, vooral van daklicht." Zijn verspringende verdiepingen in het Montessori College op de Polderweg zijn te vergelijken met enorme schouwburgbalkons. Trappen zijn tot gemeenschappelijke ruimtes geworden. Hij vertelt: "Ik herinner mij van mijn middelbare schooltijd dat het vooral een kwestie was van tegengestelde gevoelens, van zien en gezien worden, van ronddwalen, van toenadering maar ook van ontlopen. Dat kan hier."
In de groep deelnemers van de excursie zijn mensen van de Kunstuitleen, leraren, huisvrouwen, van alles. Hertzberger leidt hen van verdieping tot verdieping, telkens iets aanwijzend dat zijn verhaal ondersteunt. Bijna beneden gaan de gebouwwijde trappen "niet voor niets" over in een helling die uitloopt op het 'Rode Plein', het forum van zijn dynamische 'stad'. "Dit is het hart van het gebouw, de samenplek. Het is duidelijk hoe speels architect Hertzberger de doelstelling van het MCO "Leerlingen leren het leven te leven" in dit gebouw heeft verwerkt.