De takken van de boom bewegen zachtjes heen en weer. Als ik wakker word en door mijn 'schilderij'** naar buiten kijk, komt de wind mij als eerste groeten. In het schilderij** wisselen komende en gaande verhalen zich af als in een reis.
De nacht is nu echt voorbij. Een spelend duivenpaar in mijn wintergetooide kastanjeboom in de tuin liefkozen elkaar. Hun duifjes zullen in de vroege lente 2020 ter wereld komen. In de hoogte achter hen is een wittige bleekroze wolk die langzaam langs de ijl-bleue lucht reist. Niet volledig roze. Niet echt blauw. De morgen-zon komt even door. Er komt wat witte rook uit de schoorsteen aan de overzijde van het binnenhof. Ongeveer bij nr.15 van de Paardekraalstraat. Plotseling lijkt het of de lage zon, in heldere lucht, de rookflarden ómkleurt tot oranje, tot fel vuur, alsof wolken in brand staan. Het is van korte duur. Ik sta tegen negen uur op. Later op de dag blijkt het een echt brandje te zijn geweest want twee mannen werken samen daar hoog op het dak van het huis. De brandende wolk was een visuele illusie.
Er bestaat een symbool van harmonie, dualiteit en energie, dat ongeveer 3000 jaar voor Chr.voor het eerst beschreven werd in het Boek der Veranderingen. Dit symbool Yin-Yang* vertegenwoordigt het Chinees begrip van hoe dingen werken. De cirkel Tao staat voor "alles", wat er is en niet is, oneindig op weg zijn en toch tijdloos. De zwarte en witte vormen binnen de cirkel geven de interactie van de twee energieën aan. Dit "yin" zwart en dit "yang" wit, harmonieus of niet, bepalen onze weg. Ze zijn niet volledig zwart of wit, net zoals vele dingen in het leven niet volledig zwart of wit en rose of bleue zijn. De uiterlijke vorm Yin+Yang geeft je al het gevoel van voortdurende beweging, als op Reis zijn van hier naar daar.
De gordijnen van mijn slaapkamer sluit ik nooit helemaal en de ruimte er tussen vormt mijn langwerpige 'schilderij'**. Soms in de nacht als ik wakker ben geworden door het licht dat in mijn slaapkamer is gekomen, zijn er ook beelden. Vannacht, tegen Kerst 2019, was boven Oost zichtbaar de smalle sikkel van het Laatste Kwartier, de afnemende schijngestalte van de Maan. Plots dreef een nevel-kleurige wolk voor de maan. En weg was het zwakke licht in mijn kamer.
Slaperig dacht ik aan de oneindige hoeveelheid gedachten en beelden die elk mens zich kan vormen gedurende zijn levensreis, zwervend door ruimte en tijd. Hoe wonderlijk.
Ik denk aan de begrensde afmetingen van mijn eigen schilderij**. Ik ben er blij mee want de voorbij reizende voorstellingen zijn talrijk, oneindig en vergankelijk.
De kale takken van de kastanjeboom gaan stilletjes heen en weer. Teken dat de wind mij zachtjes in slaap zal sussen op mijn reis naar dromenland. 'Fluisterend hoor ik de wind, vertel me waar ik zal gaan'.
Boek_der_Veranderingen / I Tjing
MJU Collegevideo | Wat gebeurt er in ons brein bij visuele illusies?
Bristol Zorba the Greek: https://www.youtube.com/watch?v=vByc0K1wHes
'Fluisterend hoor ik de wind, vertel me waar ik zal gaan', beluister de song van Aukje Fijn op you tube: