Niets herinneren of dat niet willen

Ik woon nu in Amsterdam Oost. Mijn woning hier is klein maar wel prettig.

Soms denk ik aan grote gebeurtenissen die vroeger in mijn jeugd zijn gebeurd.

In de schemering zit ik rustig op de bank met een kop koffie en kijk uit naar 'mijn' boom in de Smitstraat.

Ik mijmer wat: 'Ik zat op de fiets en hoorde mensen zeggen dat de eerste man Juri Gagarin uit de ruimte was teruggekeerd. Ik zie mij zelf op de fiets in korte broek en de mensen thuis voor de radio'.

Het was in 1961. Lang geleden, want 70 jaar geleden, ben ik geboren.

Ik kan me niets herinneren of ik wil niet herinneren.

Wordt gezegd dat vanaf 5 jaar kan een kind onthouden wat hij ziet of hoort.

Ik kan bijna niets herinneren of wil niet herinneren.

Als ik oude foto’s zie, dan kan ik beseffen, dat ik bestond.

Mijn gedachten komen terug in mijn huis van nu. Ik zie dat de boom voor mijn huis bijna nieuwe blaadjes krijgt. Het wordt lente 2020.

 

opmerking:

Het is tijd van de Corona-crisis. Ik blijf  thuis op verzoek van president Rutte en zijn deskundigen. In Iran 2020  is het Nieuwjaar, de mensen vieren het dit jaar thuis, geen bezoeken. Ik heb voor mijzelf een Nouruz-tafel gemaakt. Ik herinner mij de vele feesten en al  het familiebezoek in mijn geboorteplaats in Iran. Zie ook het geheugen-verhaal over mijn lezing.