Aan Leon de Laat. Even nog iets over die volkstuintjes, Leo. Als je via het zog. "Zwarte Weggetje", die tussen de twee oostelijk gelegen "Jodenmanussies" liep, dan kwam je op het punt waar je naar rechts het "Zuiderzeepark" in ging maar links door die volkstuintjes in richting Diep en "Merwedekanaal".
Maar direct na de volkstuintjes kwam dan eerst nog een braak liggend stuk land dat men het "Opgespoten Land" noemde. Dat was voor ons jongens een fijn, nogal wild terrein waar je van alles kon uitspoken. Dit vooral ook omdat het in onze ogen flink heuvelachtig was, met zanddiepten waarin je je lekker kon verstoppen en, natuurlijk, later met meiden kon rondhangen enz. enz. Ik zeg dit nu precies zoals wij het vroeger noemden.
In het eerste naoorlogsjaar, 1945/46 hebben wij in die windbeschutte kuilen ook vuurtjes gestookt waarin wij aardappelen piepten en in een pannetje wortelensoep met uien kookten. Dat was toen nog heel wat, want men had nog steeds niets te veel.
Verder lag er vandaar naar links (dus richting stad inplaats van naar de Merwede), en aansluitend aan het Opgespoten Land, een een soort krottendorp waar allerlei kleine zaakjes liepen. Zo was er bijv. een vent die oude autos opknapte en een andere scharrelde met oud papier en karton, waarvan er bergen lagen. Dan was er ook een man die wij de bokkenbeor noemden omdat hij inderdaad een aantal geiten en daarbij een grote bok had. Als 10-jarige was je nog bang voor dat beest omdat hij erg groot was en dreigend op je afkwam als je te dicht bij "zijn" geiten kwam.
Kortom, dat hele gebied was nog een wild stukje Oost - een soort vrijbuitersland waarvan er successievelijk steeds minder over was. Nu is alles is zo dicht volgebouwd dat je als jongen nergens meer zo lekker kan zwerven en avonturen. Met die brugbouw in 1957 werd alles pas echt anders. Dat mooie grote huis aan het Diep met die prachtige tuin eromheen en die oude kastanjebomen werd afgebroken. Later verdwenen de volkstuintjes en op dat Opgespoten Land stonden de pilaren van de brug. Daarvoor in de plaats kwam dan het zwembad.
Ik ben blij dat ik al dat andere, dat ruige zootje, dat kleinschalige gebeuren nog heb mogen meemaken. Het was een paradijs.
Ad Tolhuijs, Bürglen / Zwitserland