Tijd om een eindje te gaan fietsen

Ooster Ringdijk, Flevopark

Als je in dit deel van de stad woont lijkt het nog steeds of het vlakbij ‘buiten’ is.

Uitzicht naar het Nieuwe Diep, omzoomd door fluitekruid en groot hoefblad.

Uitzicht naar het Nieuwe Diep, omzoomd door fluitekruid en groot hoefblad.

 

                                        Mijn haiku:    

                                        In het jonge groen

                                        glinsteren regendruppels

                                        Hollands lenteweer.                                      

 

 

Het is de laatste dag van april. Twee weken geleden was het al een paar dagen zomers warm. Gelukkig kon dat niet duren. Ik houd van ons wisselvallige, gematigde klimaat. Zomers warm lijkt mij niet prettig van half april tot en met oktober.

Vandaag is het maar een graad of twaalf en het regent en regent. Eindelijk om een uur of half vier is het droog, zwaar bewolkt en weinig wind. Tijd om een eindje te gaan fietsen. Niet zo ver. Even de benen oefenen. Ik rijd via het Flevobad naar het park. Met de fiets ben je daar snel doorheen. Eigenlijk jammer. Met dit weer is het er heerlijk rustig maar ik ben zeker niet de enige bezoeker. Overal hangt een zachte uiengeur. Look zonder look en daslook staan in bloei evenals de hoge rododendrons bij de maalkom.

De bomen druppen nog wat na. Het is prettig in het park en voor het eerst in mijn leven neem ik het besluit gewoon wat heen en weer te fietsen om er langer te kunnen blijven. Wat maakt het uit waar je fietst. Blijf gewoon waar het je bevalt. Uiteindelijk neem ik het pad tussen de zonneweide van het Flevobad en het Nieuwe Diep naar de dijk langs het Amsterdam- Rijnkanaal richting Diemen. Ergens voor de Nesciobrug kun je via een klein bruggetje op de Oosterringdijk komen. Ik fiets tussen de huisjes door en kom op de open dijk die rechts uitzicht geeft over een stukje Nieuwe Diep en omzoomd wordt door fluitenkruid en groot hoeflad. Prachtig. Aan de andere kant gaat de dijk naar beneden en kijk je de Meer in naar de gebouwen van de universiteit.

Ik rijd een stukje terug om het uitzicht over het water te fotograferen. Als je in dit deel van de stad woont lijkt het nog steeds of het vlakbij ‘buiten’ is.

Intussen komen van links donkere wolken aan gedreven. Die gaan sneller dan ik dacht. Ik stap weer op en bij het bruine bruggetje naar het park en de tennisvelden begint het te druppelen. Als ik niet afgestapt was om te fotograferen… Jammer dan. Dan maar nat worden. Het blijft druppelen.

Een trapje sneller trappen. Uiteindelijk valt het mee met de regen en de donkergrijze wolken.Het druppelt nog steeds als ik thuiskom.

Alle rechten voorbehouden

1751 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Gebouwen van de universiteit in de Meer.

Gebouwen van de universiteit in de Meer.

anneke

Tijd om een eindje te gaan fietsen

Mooi verhaal Corrie.  Wat me opvalt is dat je planten en struiken bij de naam noemt en dat moet betekenen dat je met tuinieren bent opgegroeid. Of met een tuin.

Wij hadden vroeger thuis een stadstuin die ook nog eens helemaal in de schaduw lag. 

Verder dan Hortensia's en Varens kwam mijn moeder niet, al zag dat er ook best mooi uit ondanks haar eeuwige strijd met de katten van de buren.

Later woonde ik in Hilversum, daar groeide hoofdzakelijk wat het goed deed op zand.

Struiken vooral, de krentenstruik, de hazelaar, Forsythia, Berberis, Buddleja, goh, zo opsommend weet ik toch nog wel het een en ander. 

En nog weer later had ik een flinke tuin in Zeewolde, dat was zware kleigrond en wat deden mijn hortensia's het daar goed. Met zo'n boekje van een goede kweker, je weet wel, met van die kleurige plaatjes, kwam ik een heel eind.

Maar voorbijfietsend lukt me dat niet, gaat de leeftijd dan toch een beetje meespreken? Vast wel! Of is het een kwestie van 'ermee opgroeien' ?

Ik hoop dat jij nog menig fietstochtje zal maken, al is het alleen maar om de prachtige foto's die je meebrengt, daar genieten de groepsleden van Het Geheugen van Oost dan weer van!