Wat een verhalen en dan ook nog de foto's die allen bewaard gebleven zijn. Is toch bijna niet te geloven? Dit stelletje "schoffie's" ja die kende ik ook wel, maar ja, je mocht als meisje natuurlijk nooit meedoen. Was niet stoer en meiden waren er alleen om "indruk" op te maken. Maar meedoen? Geen sprake van! Pure discriminatie in die tijd.
Ja natuurlijk kwam ik dat "zooitje" wel eens tegen op Jodenmanussie, als ik die mooie boterbloemen ging plukken die daar rijkelijk groeiden en waar ik zo verrukt van was. Maar dan maakte je wel meteen dat je wegkwam. Alhoewel? Als je per ongeluk, in je haast struikelde over de omgevallen grafzerken en de hobbels, dan waren het soms toch echte toffe gozers. Maar niet heus. Lachen geblazen en je bloemtjes werden plat getrapt. Hadden geen oog voor de schoonheid van de natuur.
En ja Henk, ook ik had het genoegen om een keer op het poliebureau strafregels te mogen schrijven. Werd pas héél laat in de avond door mijn bezorgde oma afgehaald.
Nee dan het 5 centen badje. Wie kende dat niet in die tijd. Glibberige, morsige planken vol met groene aanslag en het water stonk er verschrikkelijk. Af een toe een ratje zwom er ook fris en vrolijk rond. Maar dat gaf allemaal niet, want je kon toch heerlijk zwemmen? Voor de "dames" was er een speciaal basin, maar daar ging ik althans, liever nooit in, want de dames met de meest gekke badmutsen dobberden daar al watertrappend een beetje in het rond en vertelde elkaar de nieuwste roddels. Ze waren ook niet blij met dat jongvolk. Integendeel, die spetterde hun pas gepermanente- koppies nat en dat kon toch écht niet. Dus werd je sowieso daar onmiddellijk weggejaagd, zonder pardon. Nee, dat 5 centenbadje staat in mijn geheugen gegrift, als was het gisteren.
Wat mij wel verbaast, is dat niemand het heeft over het pontje dat over het meertje vóór het 5 centen badje op en neer voer (helaas naam vergeten! Help!). Prfft, prfft, pruttel, de pruttel, geweldig zoals dat ding tekeer ging! Dat was pas het ultieme genot. Wat zeg ik, dat was een vakantiedag. Heen en weer, telkens weer. Het rook er zo heerlijk naar de teer. Of hadden jullie soms een "vaarverbod" gekregen? Ha... waarom ben ik daar niet verbaasd over? Het was me weer een waar genoegen om je verhaal te lezen Henk!
Volgens mij ben ik nu bezig een compleet roman te schrijven. Sorry hoor! Groetjes Nelly.