Ik kwam in januari 1953 in de 1e klas bij juffrouw A.H. van de Maal, vervolgens ook in de 2e klas bij juffrouw Van de Maal, in de 3e klas werd dat juffrouw C.E. Groever bij wie ik mij niets kan bedenken, in de 4e kas kwam ik bij Meester B. Böke, welke ik ook in de 5e klas kreeg en dat werd tevens het laatste jaar op deze school.
Ik had met een hersenschudding 3 weken in het Wilhelmina Gasthuis gelegen en mocht voorzichtig weer naar school, waar wij op een bewuste morgen een lesje Nederlands kregen en onder andere afkortingen. Toen er werd gevraagd wat k.b. betekende en mijn buurman Kareltje (we zaten nog in die dubbele gele banken met inktpotten en pennenrichels) zei spontaan 'koninklijke buste,' waarop ik het uitschaterde en een gigaknal tegen mij kop kreeg van Böke en ik moest de klas verlaten en op de gang gaan staan, niet dus. Ik haalde alle spullen uit mijn vak, hetgeen deel was van de dubbele bank. Ik liep naar het podium, waar zich ondertussen meester Böke bevond, die dreigend op mij afliep en ik gaf hem een schop zo hard als ik kon tegen zijn scheenbeen. Vervolgens liep ik de klas uit, de trappen af en de deur uit, ik ging naar huis, Perlakstraat 8, 2e etage. Mijn moeder vond dat ik niet naar huis had mogen gaan en toen de school 's middags weer begon, dan wel voor de middag weer begon, moest ik meekomen naar school en mijn moeder belde aan, waarna meester E. Ypma, hoofd der school open deed en mijn moeder en mij binnen wilde laten komen. Ik zei dat ik nooit meer deze school zou betreden, maar daar dachten mijn moeder en Ypma waarschijnlijk anders over. Na 10 minuten buiten te hebben staan wachten, kwam mijn moeder naar buiten met Ypma en als ik mijn excuses zou maken, mocht ik terugkomen maar dan in de in de klas bij meester Ypma, maar niet meer bij Böke. Als ik, en dat is nog zo, zeg dat ik iets niet ga doen, dan blijft dat zo en dus ging ik niet meer naar deze school. Ik kwam zelfs niet meer om op de stoep van die school te spelen. Wel speelden we op de kratten, rekken van de direct naast deze school gelegen melkwinkel van Eikelhof (Jehova's getuige, bijgenaamd: Eikeltje).
Er werd een nieuwe, maar dan een openbare school gezocht, want ik wilde ook niet meer op een christelijke school worden geplaatst, dat werd dus de Lorentz school in de Copernicusstraat (Watergraafsmeer). De dichterbij gelegen Batjan- en Obischool hadden al veel te volle klassen, dankzij de naoorlogse vruchtbaarheidsrituelen van onze ouders. Het leuke voor mij was dat meester Böke in de Watergraafsmeer woonde en dat hij evenals ikzelf iedere dag over het kippenbruggetje moest lopen naar de Indische buurt en ik juist de andere kant op naar de Watergraafsmeer. Wie daar bekend is weet, (en dat is nog zo) dat er een paar treden uit de polder naar boven voerden, dan stond je bij het kippenbruggetje en ik stond dan op de hoek van de Valentijnkade met mijn vriendje Aad Vedder te wachten tot hij eraan kwam. Böke bleef dan wachten tot wij de brug over waren, gaf een hoofdknikje en ging dan zelf over de brug. Hij heeft enkele weken een wit onderbeen gehad, mogelijk gips, en later liep hij over de brug van de Molukkenstraat. Mogelijk wilde hij voorkomen dat ik weer tegen zijn poot zou schoppen. Ook ik heb lange tijd last van mijn hoofd gehad, dus vind ik dat hij zijn verdiende loon heeft ontvangen.
Rob de Jong