Vertrek en aankomst, een geval van interculturele communicatie

Het vertrek naar Iran vanuit de Pretoriusstraat 37 is op 7 mei ongeveer 9.15 uur.

Verteller: Dineke Rizzoli

Ik vlieg naar Teheran om met collega-vrijwilliger Jabbar - in Iran geboren en al een kwart eeuw in oost wonend- al daar een rondtocht te gaan maken en aan de oever van de Kaspische Zee te verblijven. Khayyám, de grote Iraanse dichter zegt : 'Van het vanwaar wij komen en waarheen wij gaan' ; ik ben benieuwd.

koffie op Schiphol

koffie op Schiphol

 

Het is 7 mei 2017. Zondag. Mijn vertrek is door de IRANAIR gepland om twee uur in de middag.

Nadia Bos van de Glutenvrij-winkel brengt mij met de auto vanaf Pretoriusstraat 37 naar Schiphol. Dat is heel fijn, zodoende blijf ik gespaard van het openbaar vervoer van Muiderpoortstation of Amstelstation naar Schiphol met overstap op station Duivendrecht  of Zuid.

Ik herinner mij dat ik wat verlaten al om 10.15 uur rondloop op het vliegveld.


De poëzie van Omar Khayyám lijkt van toepassing:

'De kring van aankomst en vertrek rond ons bestaan

Kent geen begin of eind, er komt geen einde aan

Nooit hoor je iemand een moment de waarheid spreken

Van het vanwaar wij komen en waarheen wij gaan'

 

De bekende Noord-Iraanse dichter Khayyám, lievelingsdichter van Jabbar, werd geboren in 1048 in Nisjapoer bij Mashad. Hij was wiskundige, astronoom, filosoof, schrijver en dichter.

 

Ik vraag info in de vertrekhal en drink koffie. Veel te vroeg sta ik bij de aangeduide bagageafgifte voor de incheck. Toch staat er al een hele rij donkere mensen, niet-Europeanen, die hun enorme koffers, natuurlijk op wieltjes, voortdurend voortduwen als het inchecken is begonnen. Ik heb een kleine koffer van ongeveer vijf en halve kilo. Het is weinig kilo's maar de meegenomen spullen zullen precies voldoende blijken voor de 25-dagen-reis door Iran met collega Jabbar.

Het vliegtuig stijgt op met een vertraging van een half uur. De aankomst in Teheran, gepland om ongeveer 8 uur avond plaatselijke tijd, is daardoor ook vertraagd.

 

In het vliegtuig doen de vrouwen die nog geen haarbedekking dragen, waaronder ik, bij het naderen van Teheran de verplichte hoofddoek om. We landen. Ik ben wat gespannen. Zou Jabbar mij opwachten zoals afgesproken? Of is er onverwachts en onverhoopt iets tussen gekomen. Bus gemist, gebroken pink?

Mijn koffertje lijkt niet te verschijnen op de bagageband. Twee vriendelijke Iraanse meisjes uit Nederland, spreken voor mij met de controleur, die mijn koffer gelukkig meteen vindt. Als ik in Teheran de roltrap afdaal naar de aankomsthal, zie ik Jabbar vanachter de glaswand vrolijk naar mij zwaaien. Een gelukkige aankomst. Ik ben blij.

 

 

 

Alle rechten voorbehouden

160 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

ik voel me wat verlaten

ik voel me wat verlaten

belangrijke winkel in oost. heerlijk zo'n mooie winkel voor mensen die een glutenvrij dieet hebben.

belangrijke winkel in oost. heerlijk zo'n mooie winkel voor mensen die een glutenvrij dieet hebben.

2 reacties

Voeg je reactie toe
Wim Teuling

Reactie op vertrek en aankomst

Beste mevrouw,

 

Wat heeft dit verhaal met Oost te maken, de naam Pretoriusstraat  komt erin voor maar voor de rest is het huilen met de pet op. Eigenlijk past het wel bij GvO van de laatste weken... niets nieuws komt er meer bij, dus huilen met de pet op.
Het WAS een pracht site met veel nieuws... nu moet ik het doen met .... ditte!!!!!!!!!!!

 

M.v.g.

Wim T.

Manouk Prins

Teheran

Teheran: welke wijk in Amsterdam Oost is dit?