Leuk om al die verhalen te lezen. Ondanks dat het natuurlijk absoluut niet kan om als glashandelaar ruiten in te laten gooien, is het een heerlijk verhaal. Overigens heb ik zelf veel gevoetbald met Frans Raterman, de zoon van. Het leuke is dat de portiek op de foto als doel fungeerde. Met name de ruiten boven de deur van nummer 4 gingen er geregeld aan en Frans liep net als de rest snoeihard weg als het weer eens raak was. Het leven was mooi als glashandelaar in Oost.