Wij verhuisden van de van Swindendwarsstraat naar de Rudolf Dieselstraat in juli 1955.
Natuurlijk per bakfiets. Mijn vader kreeg de winkel op nr. 8 en wij woonden op nr. 10.
In de gehele straat waren 4 winkels. Op nr. 6 een kruidenier COOP. Wij op nr.10 een Electro-technisch groothandel (EDSON). De volgende winkel was een melkboer ( Hoogendoorn) en daarna kwam een drogist. De drogist verdween ook een paar jaar later en werd opgevolgd door de kapper. Die zat oorspronkelijk op de hoek van de Schagerlaan waar voorheen de sigarenboer zat.
De wijk was oorspronkelijk gebouwd voor mensen die uit Indonesië waren gevlucht, het waren ook allemaal duplex woningen, behalve waar de winkel zat. Er woonden toen wij er kwamen geen mensen waarvoor de wijk bestemd was. Wij waren de tweede bewoners . Voor ons zat er een groenteman in die het maar een jaar of 2 heeft uitgehouden.
Verder was om ons heen alleen nog maar weiland, achter de straat liep een sloot met een heel smal paadje. Daarna meteen weiland met de koeien van de Vergulden Eenhoorn. Op de hoek van de Ringdijk zat een speeltuin Don Bosco, waar jaren later ook een padvinderij kwam.Volgens mij ook van Don Bosco, die heeft er niet zolang gezeten.
Het gele bruggetje ging naar de Schalk Burgerstraat dat later werd vervangen door de grote betonnen brug naar de Nobelweg.
Was eerst nog alleen een grote zand berg waar we als kind tijdens de winter met de slee vanaf gingen, als noodbrug werd tijdens de bouw het groene bruggetje gebouwd. Dat was recht tegenover de Rudolf Dieselstraat. Daarna werd de ringweg aangelegd en kwam Hotel CASA.
Op de Foto de winkel, links mijn broer Peter dan ikzelf, Nico dan mijn broer Hans en zuster Elias.
Rudolf Dieselstraat 68 . Het gele bruggetje naar de Schalk Burgerstraat. .
Foto: Beeldbank Amsterdam 
Foto: Monica Heineman