Hoewel ik al weer jaren in Watergraafsmeer woon, en van oorsprong een dorpjongen ben, voel ik mij nog altijd verbonden met Oost.
Ik heb namelijk tijdens mijn studietijd (1970-76) in de Madurastraat gewoond. En dat maakt dat ik mij nog altijd redelijk thuis voel in de Indische Buurt.
Wekelijks kom ik bijvoorbeeld in de Openbare Bibliotheek. En natuurlijk, het is duidelijk allemaal anders dan dertig, veertig jaar geleden; toch voel ik me er nog thuis.
Ik heb bij wijze van spreken meer met de Javastraat dan bijvoorbeeld de Kinkerstraat. Ik heb daar nog wel winkels en een kapper die ik nog steeds bezoek.
Buitengewoon plezierig vind ik ook dat ' we' zo'n mooi zwembad hebben in het Flevoparkbad. Daar kom ik minstens tien keer per jaar met vrouw en kinderen. Ik vind het daar aangenaam om te vertoeven (je weet niet wat je daar allemaal ziet, de stadsfotograaf zou er eens moeten komen kijken!), vooral nu de aanvankelijke problemen goed zijn onderkend en aangepakt.
Oost is dus gewoon een deel van mijzelf geworden. Het interesseert me wat daar gebeurt. Het kan me iets schelen. Het andere deel van Oost ligt op mijn fietsroute naar mijn werk: Tranvaalbuurt, Oosterparkbuurt.
Met dit deel van Oost begin ik ook iets te krijgen, iets van vertrouwdheid, je thuis voelen. Winkeltjes etc.
Dus deze expositie was voor mij een aangename, warme ervaring. En ik heb ook nog een paar dingen geleerd.
Altijd mooi!
Paul Schilpzand