Willem van Outshoornschool

Dit was een strenge school!

Dat was voor mijn gevoel een strenge school. Ik kwam er in de 5e klas, en daarvoor zat ik op de Oranje Vrijstaatschool. Die laatste 2 jaren zat ik bij meester Peeters en als ik er aan terug denk, krijg ik weer kippenvel! 

Ik zat achter in de klas en als je klaar was, moest je met je armen over elkaar gaan zitten, en je schrift dicht. Maar ook toen liet je een minder fortuinlijke leerling die naast je zat, even in je schrift gluren om de antwoorden te  zien. Dat zag meester Peeters op een dag en hij vroeg de spiekende leerling om bij zijn tafel te komen. En toen ze naast hem stond, kreeg ze zo'n harde klap op haar wang dat die voor de rest van de dag vuurrood was. Ik vergeet dit nooit meer!

Ik ben onderwijzeres geworden, maar slaan, nee dat hoorde er niet bij, al had je dan 45 leerlingen waarvan een aantal het heel moeilijk had in je klas.

De directeur van de school liep altijd voor de school als we daar speelkwartier hadden. Hij liep kaarsrecht en je was alleen bij het zien van hem al bang. 

Maar er was ook juffrouw Berkemeier, die ons na school Frans probeerde te leren. En dat was een schat.