Re: Toen

r:
Heeft dat knagende bijtende,niet de begeerte naar iets stoffelijks,het is het almaar sudderende nu en dan opflakkerende gevoel weg te zeilen van de wereld die we onszelf hebben gedroomd, al roeiend met de riemen die je hebt, stroomopwaarts als het vechten tegen de bierkaai in een bij voorbaat reeds verloren strijd tegen de man met de sikkel die het nog klaarspeelt om vanaf de oever een straal lauwwarme urine over je heen te zeiken waardoor het toch al ruimschoots water makende vaartuig roemloos ten onder gaat alvorens die beroemde Alp van hem die ook je laatste stuiver uit je zak wist te lullen ooit te hebben bereikt maar wel met het bevredigende gevoel dat ook het vleselijke slechts iets uiterst betrekkelijks is en het smachten ernaar het eigenlijke hoogste goed.