Schoolzwemmen

Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die herinneringen heeft aan het schoolzwemmen. Na de lagere school (v.d.Waalsschool in de Copernicusstraat, juffrouw Bleker, meester Lammers, bovenmeester Manuel) tijdens de tweede wereldoorlog ging ik direct na de oorlog naar de H.B.S. en wel de derde/vijf aan de Mauritskade. Een school, eerst in de Stadstimmertuinen en Lepelstraat, waarvan ik achteraf denk dat het te hoog gegrepen was voor deze jongen. Maar waar ik met veel plezier de lessen Tekenen (de heer Hens), Gymnastiek (de heer Borrius) en Engels (de heer Heerikhuizen) en het schaken volgde in een van de toren/bovenkamers van de school aan de Mauritskade.

Maar, zoals de lezer zal opmerken, de vakken waar het allemaal echt over gaat zijn hierbij niet vermeld en met horten en stoten heb ik tot en met de vierde klas de schooltijd vol gemaakt om vervolgens mijn militaire dienst (met veel plezier) te overleven. Genoeg hierover. Nu het schoolzwemmen.

Onder de bezielende leiding van de heer Borrius was er schoolzwemmen in het Sportfondsenbad aan de Fronemanstraat/Beijersweg waar tevens de ingang was van de badhuizen waar een stortbad kon worden genomen. Veel buurtbewoners hadden nog geen bad of douchegelegenheid.

Ook een doucheruimte maakte deel uit van het zwembad. Vóór of na het zwemmen werd er eerst gedoucht, daarna was er zwemles. Veel klasgenoten hadden geen diploma en moesten dus zwemles krijgen. Degenen die al wel een diploma hadden kregen les in b.v. duiken van de hoge (later weggehaald ?) of les in andere soorten zwemslagen.

Maar aangezien de nadruk lag op het schoolzwemmen ging dat vóór en de andere overgebleven leerlingen rommelden vaak maar wat aan. En dan was die heerlijke warme doucheruimte voor die groep rommelaars natuurlijk een geweldige plek totdat de stoker van de warmwaterketel de druk zienderogen zag verminderen en min of meer woedend voor de zoveelste keer de doucheruimte van de ‘geen les hebbende leerlingen’ zuiverde. Niet dat dit veel hielp, want even later stond de ruimte weer vol met stoom van de warme douche.

Het schoolzwemmen heeft volgens mij geen lang leven gehad. I.v.m. de kosten werd het spoedig afgeschaft.

Het schoolzwemmen was in die tijd nog gemengd, jongens en meisjes door elkaar. Een klas, niet te groot, was een overzichtelijk geheel.

Iets wat me altijd is bijgebleven is het feit dat we tijdens een lesjaar er ineens een nieuwe leerling bij kregen, een Nederlandse jongen die lange tijd in Amerika had gewoond en kennelijk nu in Amsterdam, met of zonder z’n ouders, woonde. In ieder geval was hij wel van onze leeftijd (ik denk iets ouder), maar opgevoed in de States waar in die tijd de zeden al veel losser waren dan in het stijve Amsterdam. Met een van de meisjes (M.de Koning) stond hij midden in het bad te zoenen, dat was me wat ! Hij werd ter verantwoording geroepen en u begrijpt het al: hij kon gaan !
Vreemd genoeg kwam ik later nagenoeg nooit meer in het Sportfondsenbad. Alleen nog om onze kinderen te zien afzwemmen.

------------------------------------------------

P.S.. Wat is dat toch een rare methode van de deelraad om straten, die al zeker 70 jaar een bepaalde naam hebben zomaar een andere naam te geven. Neem b.v. de naam Fronemanstraat, met de ingang van het Sportfondsenbad, die ineens Nirwana (Nirvana = toestand van volkomen rust = zonder enige vorm van hartstocht) heet. Of neem de volkomen verdwenen Beijersweg en Wesselweg. Terwijl de Oranje Vrijstaatkade wellicht deze verloedering overleeft.

Voor meer verhalen over het schoolzwemmen ga naar
Ervaringen in het instructiebad.