Linnaeusstraat 38

Linnaeusstraat 38 - Uit Het Handelsblad van 20 april 1949

Amsterdam ziet televisie

"Komt u nu eens kijken. Wij ontvangen de televisie-uitzending van Philips!" Het is een opgetogen invitatie, die de telefoon ons brengt van een geestdriftige abonnee te Amsterdam, die de maandenlange arbeid van hem en zijn medewerkers nu eindelijk beloond ziet met een goede ontvangst. Wie onze artikelen over televisie gevolgd heeft, weet, dat eigenlijk een wonder gebeurt.

Want hetgeen wetenschappelijk niet is te verklaren, ziet men nog vaak als een wonder. En er is nog geen aannemelijke wetenschappelijke verklaring voor het feit, dat een televisie-uitzending buiten een straal van ongeveer veertig kilometer te ontvangen is. Dat is volkomen in strijd met de nog steeds officiële theorie van de "optische horizon", die de begrenzing voor de reikwijdte van een televisie-uitzending zou vormen. De praktijk heeft deze theorie echter radicaal omvergeworpen, want al maandenlang bereiken ons rapporten over minder of meer goede ontvangsten van Philips' experimentele uitzendingen uit vele oorden des lands, die veel verder dan veertig kilometer van Eindhoven verwijderd zijn.

Wij vertelden al vroeger van het legertje televisie-amateurs, dat in niet aflatende geestdrift experimenteert met deze tak der e1ectronentechniek en met het verzamelen en rapporteren van gegevens over hun waarnemingen onschatbare diensten bewijst aan wetenschap en praktijk op dit gebied. Amsterdam was daar tot voor kort nog niet bij. Mogelijk belemmeren de vele hoge gebouwen en de overtalrijke storingsbronnen hier een goede televisieontvangst meer dan in andere plaatsen. Hoe het ook zij, kort geleden vernamen wij, dat de heren
Doorgeest en Bodeman (van "Electro-Acoustiek" op de Olympiaweg) er in geslaagd waren een proefuitzending van Philips op het beeldscherm van hun zelfgebouwde televisieontvanger te voorschijn te brengen. Dat was dus de eerste televisie-zwaluw in de hoofdstad. Dachten wij ..

De eersten "Het is jammer, dat wij u niet als eerste kunnen feliciteren," zeggen we tot de heer H. J. J. Both Jr., als wij ons naar zijn zaak in de Linnaeusstraat hoek Vrolikstraat hebben gespoed. Want hij was het, die ons de telefonische tip gaf en nu met zijn amateurs-medewerkers, de heren Jan de Boer, Rob Janssen en Joop Zwart, om hun zelfgebouwde beeld ontvanger zit geschaard, waar we dadelijk de proefstudio van Philips herkennen in het groene schijnsel op het beeldvlak van de kathodestraalbuis. "Toch kunt u dat gerust doen," is het antwoord, "want het is niet onze eerste, maar onze vijfde geslaagde poging. De ene keer slaagde de ontvangst beter dan de andere. Wij geloven in ieder geval, dat wij de eersten in Amsterdam zijn geweest, al komt dit er nu niet zo erg op aan. Wij zitten hier eensdeels gunstig met geen grote gebouwen meer tussen ons en de rand van de stad, anderdeels ongunstig, want het is hier een heksenketel van storingen. Een voorbijgaande auto, een electrische bel, zelfs een passerend rijwiel met lichtdynamo in bedrijf stoort al, om van de tram maar te zwijgen. Kijk, daar gaat de tram door een schakelaar heen." Inderdaad verdwijnt
het beeld in een wild wapperende sluier van horizontale streepjes en Willem Gehrels met de twaalf zangertjes van zijn Volksmuziekschool, die vanavond in de proefstudio een kleine demonstratie geven, vervagen in een wild nirwana. Het duurt even, voor het beeld weer tot rust is gekomen, maar geheel tot rust komt het slechts een enkel ogenblik. Er blijven meer of minder dwarse streepjes doorheen lopen, want geheel storingvrij is de ontvangst op zulk een grote afstand nagenoeg nooit.

Storend vocht
"Als de gehele omgeving nat is, bijvoorbeeld na hevige regen, is de ontvangst volkomen gestoord" vertelt ons de heer Both, die met zijn gezellen heel wat problemen te overwinnen heeft gehad voor zij het zo ver hebben gebracht. "Alleen het plaatsen van de antenne was al een hachelijk werk op zichzelf en nu sukkelen we nog steeds met het geluid, maar dat komt ook in orde." Inderdaad beleven de gasten hier een "zwijgende" vertoning; hetgeen natuurlijk veel wegneemt van de attractie, die de zangles van de heer Gehrels en later de demonstratie van de Eindhovense verkeerspolitie in de "Televaria" biedt.

Daartussendoor zien we het filmjournaal, natuurlijk ook zonder mondelinge toelichting. Er schijnt in de studio te Eindhoven iets niet in orde te zijn. Het pauzeteken blijft abnormaal lang staan en zodoende is de uitzending een minuut of twintig na de vastgestelde tijd geëindigd. Maar de gasten kunnen de heer Both oprecht gelukwensen en danken voor deze merkwaardige belevenis; merkwaardig zoals gezegd, omdat deze radicaal ingaat tegen de tot dusver bekende theorie. Doch lang onbekend zal dit verschijnsel wel niet blijven; daarvoor wordt in de laboratoria der wetenschappelijke instituten en niet te vergeten in de vaak primitieve werkplaatsjes der talrijke televisie-geestdriftelingen te hard gezwoegd. Hoofdzaak is, dat we met eigen ogen een der eerste bruikbare televisieontvangsten in Amsterdam mochten aanschouwen. En dat vervult ons met eerbied voor het nieuwe wonder en voor degenen, die dit wonder tot stand brachten.

Bron: Pierre de Boer

Linnaeusstraat 38 - J.J. Both en Pieter de Boer

In 1918 is J.J. Both gestart samen met Pieter de Boer (mijn grootvader) in de Linnaeusstraat 38 als een fietsenwinkel/stalling en in 1957 zijn mijn grootvader en vader Jan gestart op de Middenweg 63 als de Boer en Zoon.

Frank de Boer

Linnaeusstr 38 hoek Vrolikstr

Hier zat vroeger de winkel van Both in,
met het oude pand ernaast in de Linnaeusstr.
Later kwam er nieuwbouw ernaast op het oude spoortrace. p de hoek werden de grammofoonplaten verkocht en in de nieuwbouw luxe huishoudelijke producten en speelgoed. Het was een klein warenhuis.

Gouda, 8 april 2013 Hans Louw