08 mei 1928

08 mei 1928

Het geheim gehouden drama in het Zeeburgerdorp

Tussen de Nieuwe Vaart en het Lozingskanaal werd in 1918 het Zeeburgerdorp gebouwd, bestemd voor grote gezinnen met financiële problemen en voor mensen die door hun gedrag elders geen onderdak konden vinden. Door de sociale omstandigheden zoals de werkeloosheid raakten veel mensen in psychische nood. Jan Mens heeft dit op ontroerende wijze beschreven in zijn boek "Mensen zonder geld.".

De houten barakken waren kwalitatief zo slecht dat ze al spoedig door twintig "moeilijke gezinnen" uitgewoond waren. Ze werden vervangen door 56 betonnen eengezinswoningen, die in een lange smalle straat tegenover elkaar kwamen te liggen. Aan de ingang met het bord "Zeeburgerdorp, tijdelijk verblijf voor gezinnen " bevond zich het kantoor van de opzichteres. Het woord 'tijdelijk' betekende dat het niet om officiële huisvesting ging maar om tijdelijke opvang, met als doel de gezinnen weer een plaats binnen de maatschappij te geven.

Er waren een keurige bad- en wasgelegenheid, een kinderbewaarplaats en diverse clublokalen. Onder nauwkeurig toezicht en goede raad van de opzichteres hoopte men de bewoners te leren weer in een gewoon bouwblok te kunnen wonen.
De veranderende opvattingen over het dorp zorgden ervoor dat het dorp haar functie van opvang van onaangepasten verloor. Uiteindelijk werd het Zeeburgerdorp in 1944 op last van de Duitse bezetters gesloten en vervolgens gesloopt.

Bron: Indische Buurt. Van Seeburgh tot Zeeburg.

Ga voor een verhaal naar Het Zeeburgerdorp