13 juni 1921

13 juni 1921

Een daklooze op straat neergeschoten

Ook in onze tijd zijn er dak- en thuislozen, zoals we ze anno 2012 noemen. Maar ze zijn tegenwoordig beter af, krijgen een uitkering, als ze tenminste een adres op kunnen geven.
Meestal zijn ze door problemen in deze situatie terechtgekomen.

Er zijn onder hen die de Daklozenkrant verkopen in winkelcentra e.d. Ze krijgen van de opbrengst een bepaald gedeelte. Ze dragen een insigne zodat het publiek kan zien dat ze officieel zijn aangesteld.

Anderen zijn de hele dag b.v. in het Oosterpark te vinden, meestal met een blikje bier in de hand. Ze bezorgden daar in het verleden overlast en daarom heeft men eerst van een aantal banken het dakje afgehaald zodat ze daar niet meer droog konden zitten. En ze mochten alleen nog op het gras zitten op een bepaalde afstand van het pad.

Ook mocht niemand meer alcohol drinken in het park, wat weer tot klachten van ‘gewone’ bezoekers leidde, die een feestje in het park wilden geven.

Zo werden ze verdreven en belandden op de trappen van het Tropenmuseum tot men ook daar begon te klagen over de overlast. Nu zitten en staan ze weer in het Oosterpark en worden getolereerd. Dergelijke bovenstaande maatregelen lossen natuurlijk het probleem niet op maar verplaatsen het.

Ik vroeg of ik een foto mocht nemen. Eerst waren ze niet zo toeschietelijk. Een man wilde hier liever niet gezien worden, maar even later vonden hij en zijn maten het goed. Als tegenprestatie bood ik ze een sixpack bier aan, dat werd eerst ook geweigerd, ze vonden dat niet nodig, maar uiteindelijk werd dat toch in dank aanvaard.

’s Winters hebben deze mensen het dubbel moeilijk. Gelukkig worden ze bij extreme kou uit hun koude slaapplaats op straat gehaald en krijgen ze een bed en een maaltijd. Al weigeren ook dan sommige mensen om mee te gaan.
Het is eigenlijk schandalig dat in deze tijd van welvaart er nog dak- en thuislozen zijn.
Jongens, het ga jullie goed, we hadden een kort, maar leuk gesprek.

Jo Haen