Merwedekanaal jaren 1940/1950

Teer

Een geliefde plek om te zwemmen een klein stukje voorbij de pont. De scheepvaart was toen ook nog heel traag en de vrachtschepen lagen diep in het water. Je kon er dan opklimmen en een stuk meevaren naar de Kilometerbrug en dan weer terug op een ander schip. Sommige schippers hadden daar een hekel aan een smeerden teer langs de boorden. Je moest dus altijd oppassen voordat je erop klom anders zat je vol met teer. 

Pondje over Merwede kanaal.

Herinner me dat ik met mijn Opa het tweede pondje nam, die bij Diemen. Hij vertelde mij dat er vroeger vissers woonde die, nu de Zuiderzee IJsselmeer was geworden hun huizen hadden verlaten omdat ze geen broodwinning meer hadden. In mijn beleving als kind was het een klein dorpje. Later vertelde hij dat in de buurt van het pondje het zwarte pad was. Dat tijdens de 2 wereldoorlog werd als sluiproute om Duitse blokkades te omzeilen. Ben benieuwd of de verhalen over de vissers en het zwarte pad door mij als klein kind zijn geromantiseerd of dat het klopt.

Grote bel

Er was een rijdende pont naar het plashuis en verderop richting de zogenaamde 'kilometerbrug' nog eentje die de Overdiemerweg verbond van de IJsselmeer naar de Diemerzijde. De IJsselmeerzijde is nu de punt waar nu o.a. de Nuon centrale ligt en het Diemerfort. Met mist moest je een grote bel luiden zodat de pontwachter die in een dienstwoning huisde aan de overzijde je dan opmerkte. Het 'Merwedekanaal' zoals men dat toen noemde is inderdaad hetzelfde als het 'Amsterdam-Rijnkanaal'.

Merwedekanaal ... de grote boten

als kind kwam ik elke vakantie bij mijn opa en oma logeren in betondorp/watergraafsmeer...met mijn opa maakte ik hele fiets tochten en dus langs de 'grote boten' in mijn beleving... er bestond nog geen A10/ringweg daar begon net de 'Start' van...

Wat heb ik als kind genoten langs dat water..kan iemand mij vertellen welke schepen er door voerde?

Rijpont over de Merwede

Nou, Wim, reken maar dat deze ponten voor mij en mijn vrienden een begrip waren. Wij woonden letterlijk aan de rand van Oost, op de Kramatweg nr 36. Ik weet niet hoe vaak wij er niet met die ponten zijn overgestoken. Het was echt iets bijzonders en ik vind het nog jammer, dat er niets van over gebleven is. Meestal struinden wij langs de Merwede in richting Ouddiemerlaan waar wij den over gingen naar de IJdijk. Daar lag immers Het Plashuis met o.a. een zwembad. Meestal waren wij aan de andere kant, in het zwembad Zwemschool Oost en zwommen dan over naar Het Plashuis.

In Zwemschool OOst heb ik in 1949 leren zwemmen. Met dat doel voor ogen heb ik langs de Merwede, aan het begin en vlak bij de havens van Amsterdam waar in een bocht altijd allerlei drijvend spul lag - bamboe, kisten, stukken kurk, enz. Daar heb ik dan kurk "gevist", ze thuis aan elkaar geregen om zo een soort zwemvest te krijgen. Hiermee ben ik dan in Zwemschool Oost gaan oefenen tot ik het "onder de knie" kreeg. Ik weet nog goed, hoe ik voor het eerst in "het diepe water" ging, zonder die kurken om mij heen. En dan niet veel later zwom ik voor het eerst oer naar Het Plashuis. Daarmee was ik als zwemmer officieel gedoopt.

Het was geweldig allemaal. Wat een tijd! En nu? Er is allemaal niets meer van over. Alleen de herinneringen zijn gebleven - die waardevol maar ook nostalgisch zijn en een rare pijn ergens diep van binnen veroorzaken. Maar ik ben al lang uit nederland weg, sinds 1961, maar ik kom er nog bijna elk jaar om te fietsen en om een paar van die oude plekken te bezoeken, hoewel mijn fantasie de vele gaten moet vullen. 

Het beste allemaal! Ad Tolhuijs, Bürglen, Zwitserland