Hulpje van de melkboer

In de Transvaalbuurt op de hoek van de Transvaalkade en de Hofmeyerstraat was een melkzaak gevestigd, waarvan de eigenaar Michels heette. In het begin van de vijftiger jaren stopte de oude Michels. Zijn zaak werd gekocht door een jonge opvolger wiens naam ik kwijt ben. In die tijd kwam de melkboer dagelijks bij zijn klanten aan de deur, ook op twee en driehoog. Echt druk had hij het op zaterdag en vooral in de dagen voorafgaande aan de Kerst. Meestal wist hij wel wat zijn klanten kochten. Hij belde aan en nam een paar rekjes met flessen mee naar boven. Het assortiment was in die tijd niet groot: melk natuurlijk en karnemelk, yoghurt, pap, vla en slagroom. Daar hield het zo'n beetje mee op. Vervelend was het wanneer hij op drie hoog te horen kreeg dat de klant iets wilde hebben dat hij niet bij zich had. Dan moest hij opnieuw de trap op en af. Om dat te vermijden huurde hij mij soms in.
Ik was een jaar of twaalf. Wij begonnen 's morgens vroeg. Voor de Kersttijd was het dan nog donker. Hij reed met zijn bakfiets van klant naar klant, belde aan, schopte zijn klompen in de gang en liep naar boven.
Ik stond beneden te wachten tot hij een bestelling riep. Dat haalde ik van zijn kar en bracht het boven. Veel verdiende ik niet. Misschien een paar gulden per dag. Het was behoorlijk vermoeiend en al gauw vond ik een betere bijverdienste.
Overigens was deze melkboer een enthousiast schaatser. Zodra hij het ijs sterk genoeg vond - en dat vond hij meestal gauw - stapte hij de Ringvaart op om daar op zijn ronde schaatsen de ene krul na de andere te draaien.