Dag alle buurtgenoten,
Omdat er misschien (hè mens haal nou dat woordje misschien weg, wees toch eens optimistisch positief). Eh...ff opnieuw.
Omdat er waarschijnlijk (begint ze weer). Eh...
Omdat er op 4 september een wandeling georganiseerd wordt door ons aller geliefde Jo Haen in Wetbuurt en Amsteldorp, dacht ik, ik moet weer eens wat over dat Amsteldorp schrijven, want als je niet oppast, nemen die Wetbuurters de hele tent over. (Geintje!!!!)
Nu is het zo met herinneringen, die moeten spontaan opkomen en als je het gaat forceren dan wordt het niks, maar dat risico neem ik dan maar.
Het gekke is dat je altijd weer op de Wetbuurt terugkomt. Want ik maakte een tikfout en had i.p.v. dorp, drop getikt. Het Amsteldrop. Tja..en dan kom je gelijk weer aan Boerke, snoep, etc. etc. En Boerke lag in de Wetbuurt.
Maar. op een gegeven moment had ook de fietstenstalling Nieuwenhuizen een snoepverkoop. Dat is big business hoor die snoep, toen en nu nog volgens mij.
Het Amsteldorp begon met Zorgwijckstraat, achter de Hugo de Vrieslaan, Rusthofstraat, Middelhoffstraat. Die Middelhoffstraat liep heel raar. Eerst zo half evenwijdig aan de Zorgwijck en Hugo de Vrieslaan en dan met een bocht tot helemaal achter het dorp. In dat gedeelte van de Middelhoffstraat waren de winkeltjes.
Slagerij Klabouw, bakkerij De Hoop. Maar voordat die bakkerij er in kwam was daar een manufacturenwinkel van de ouders van Don Engelander, die ook weleens hier gemaild heeft en bezig is met een film/documentaire over mevrouw Telghuis. Die mevrouw die op de Fahrenheitsingel woonde, een witte boxer had Roy genaamd. Zij had geen handen meer omdat zij in de oorlog op weg naar een Concentratiekamp uit de trein was gesprongen en daarbij haar handen had verloren.
Goed eerst manufacturenwinkel, later bakker De Hoop. Die bezorgde ook brood en nog wel met paard en wagen.
Dan krijgen we de groenteman Fontijn. Fontijn bezorgde later zijn waar op een soort gemotoriseerde autoped, ik heb er later nooit meer één gezien.
Dan Hak de melkboer. Daar heb ik nu nog een trauma van. Want de gas en lichtmeter gingen nog op penningen, en altijd net in het weekend of 's avonds, waren die dingen op en zat je zonder gas of electriciteit. Nou dan werden de kinderen altijd gestuurd. Kon je aanbellen bij Hak, en die vonden dat dus helemaal niet leuk en terecht.
Maar ze gaven het wel altijd.
En dan zijn we aanbeland bij het zandbakje in de manenburgstraat en daar was de Coop of de Haka. Een kruidenier, die volgens mij de eerste zelfbedieningszaak werd in de buurt.
Nu kan ik nog wel even doorgaan, bijvoorbeeld hoe een leuke jeugd je hebt gehad in dat Amsteldorp zonder het eigenlijk te beseffen. Er was nog geen tv, de kinderen speelden op straat en verzonnen allerlei spelletjes. het meest toch wel verstoppertje of blikkie trap. En Stoepen, met je bal proberen de stoeprand te raken. Wat ook een spel was, ik weet niet eens meer precies hoe dat ging, ook iets met een bal, maar je moest dan ook een letter van het alfabet aanraken. Daarvoor waren toch de naambordjes bedoeld, snap je. Tot gruwel van de bewoners vooral van de familie Reis, want die was de enige met de korte EI.
Onze eerste hangplek was op de hoek bij Jopie voor de deur. Toen waren we al zo een jaar of twaalf en hingen daar voor zijn raam en vertelden elkaar moppen en zo. Onze ouders konden ons zo in de gaten houden. Als het mooi weer was, mocht je soms tot half negen buiten en daarna werd je binnen geroepen door je vader of moeder die dan even op het balcon kwam staan.
Heerlijk onschuldig vermaak.
Nu had ik nog wat, maar dat weet ik niet eens meer, oh oh dat korte termijngeheugen ook. Nou ja misschien wel goed, want anders wordt het wel erg lang.
Enfin, hierbij nog een oproep aan alle Wetbuurters en Amsteldorpers. geef je op voor de wandeling 4 september, ik heb de vorige wandeling in Jeruzalem meegemaakt, het is werkelijk fantastisch.