De jongens van de Soerabajastraat

Frits heeft spijt

Ouwe taaie Jelle, ik wil me hierbij heel erg verontschuldigen voor de niet gemeende woorden die ik zo af en toe naar je hoofd slingerde.Ik feliciteer jou met het heugelijke nieuws dat je 40 jaar getrouwd bent.Helaas kan ik het maar even doen want ik ga over vijf dagen emigreren naar Canada.Ik weet dat er een bent van v/d Woude, en dat ik zonder dat je het wist een lange tijd achter je hebt gewoond.Nogmaals mijn oprechte excuus en ik hoop dat je nog heel lang op je bank mag uitrusten.
Het gaat je heel goed en tsja.......!Sorry.
Frits

Re: Frits (bommetje)

Zelden heeft Ouwe Jelle zich zelf slecht gevoeld op goede vrijdag, maar deze vrijdag is voor mij een van de aller beste, en waarom dan wel?...Nou.. op deze zeer goede vrijdag zijn wij 40 jaren getrouwd, en krijgt Jelle complimentjes van Nelly en ook de felicitaties van Frits, en daar zijn wij erg blij mee..Voor allemaal een ZALIG Pasen.....

rr-www

He ouwe zemelaar, ik hou je in de gaten!
Ik woon toevallig vlak achter je, dus kom ik eerdaags wat meer humor bij je brengen.
Want jou gezemel is echt niet te pruimen.
Ga en blijf maar lekker liggen en geniet van de geraniums.

Ouwe Jelle.

Ouwe Jelle kan, naar mijn menig, prachtig en zeer beeldend beschrijven uit zijn, onuitputtelijke jeugdherinneringen.Je krijg het gevoel alsof je er zelf bij bent geweest.Dat kunnen er echt niet zo velen.
Dus Frits, je bent natuurlijk vrij om jouw menig te geven, maar probeer zelf eens uit jouw jeugd, leuke anekdotes te schrijven. Dan zal je zien, dat dit moeilijker is dan je denkt. Afzeiken en zeuren? Ja dat kan iedereen wel.Ik zou willen dat ik zo kon schrijven als Ouwe Jelle, ook al moet je sommige van zijn verhalen, wel eens met een korreltje zout nemen. Maar dat maakt Ouwe Jelle zijn verhalen juist zo leuk om te lezen.Het ontbreekt hem n.l. niet aan het broodnodige snuifje fantasie,waarmee hij zijn verhalen, doorspekt met humor, kan schrijven.Een kunst opzich, zou ik zeggen.
Een Goede Vrijdag groet van Nelly.

Re: Frits...

Zeg brave Frits, Jelle kan dan wel aftakelen, maar hij blijft wel lachen! Wonen er bij jou in het oosten nog meer van die "ouwe zemelaars" waarvan de Amsterdamse humor totaal verschrompeld is? P.S. Maar gewoon blijven krabbelen, want het gaat jou al iets beter af!

RR-WWW

He Jelle, wat kan jij ouwehoeren man.
Het slaat nergens op en je hebt eigenlijk niets te melden.Alleen maar reacties geven op mensen die proberen contacten te leggen en een verhaal proberen neer te zetten.
Kom eens wat meer met anekdotes van b.v. Ellen of Brutus Le Striet neerschrijven.
Iedereen kan zo rare opmerkingen plaatsen.
Ga zo lekker door.

Re: WWW

Tiny....Jopie is even 'n pakje sigaretten halen!

WWW

Wie weet wie waar
Jopie Cleton wonende 3 hoog ?? boven Kiebert, jong 81 jaar, is gebleven ??

Op de volkstuin Linaeus...

Mijn beentjes zaten in de fietstas, en de tranen zaten in m'n ogen. Wij waren op weg ( mijn vader en ik) naar de volkstuintjes van het Linaeus complex. Tegenover het "Joodje" was de zeer steile afrit, en daar suisde wij naar beneden waar dan krachtig geremd moest worden, en dat gebeurde dus ook! Aan de linkerkant zat de coöperatie, met tuin spullen, aan de rechterkant stond een mooie oude boeren woning, waar mijn Vader vaak een praatje poep maakte met de twee bewoners. Er woonde twee broers ,welke ik aansprak met ..ome Evert en ome Uppie.. twee ouwe vrijgezellen. Voor hun huis stonden verschillende fruitbomen, en er werd mij altijd wat toegestopt...Zeg Jelle, je dwaalt af, ja dat gebeurd mij altijd bij het terug gaan in de tijd... Oja wij waren opweg naar ons tuintje. Dat tuintje stond vol met bloemen en verschillende bessen. Geen huisje, zoals bij de buren, maar een klein schuurtje. Als er geplast moest worden, werd dat in het slootje gedaan. En wie moest kakken mocht dat bij de buurman op de plee doen,en daar was hij altijd erg blij mee...Blij mee..!?.. Ja..dat was voor de buurman een aanvulling op zijn mest tekort! Zelf heb ik het maar een keer gezien, maar als zijn plee vol was, haalde hij de emmer er onder vandaan, en gooide die leeg in een grote zinken gieter, waarvan de sproeier ontbrak. De inhoud van de gieter verdeelde de buurman gelijkmatig over zijn bloemkolen die er prachtig bij stonden...Ja.. U leest het goed, de stront en zeik en het grauwe w.c. papier, werden over de bloemkolen gegooid! Als wij dan, enkele droge dagen later, weer op de tuin kwamen, leek het net of de bloemkolen waren verpakt in grauwe papieren zakken, maar ik wist beter! Nu weet U dus gelijk waarom bloemkool altijd stinkt tijdens het koken, maar daar had de buurman mooi schijt aan!!... Zo...Jelle gaat weer even plat...

Re: Jelle vraagt uitleg.

Wat een pech, Ouwe Jelle. Nog steeds een onopgelost raadsel uit jouw kinderjaren?
Gelukkig aten wij nooit vis vroeger thuis. Mijn moeder had een bloedhekel aan vis. Daarom werden wij, zoals jij wel helaas in je jonge jaren, nooit met iets dergelijks in de maling genomen, dus kan ik je echt niet helpen.
Maar ach, ooit eens in de maling genomen te zijn, kan geen kwaad hoor, daar wordt je later alleen maar sterk en weerbaar van. Volgens mij moet jij, Ouwe Jelle, wel héél erg sterk zijn, ondanks dat het zo gewenste maandelijkse visje, aan jouw neus voorbij ging. Ga maar weer even slapen, dan komt het wel weer goed met jou, want sommige raadsels kunnen beter raadsels blijven, anders krijg je hoofdpijn.

Jelle vraagt uitleg..

Een maal per maand aten wij vis (dacht ik als klein jongetje)! Maar 's avonds... niks geen vis, gewoon weer aardappels en sla!! Ik begreep er geen reet van. Wat zat er dan in die emmer op de waranda? Ik wist niet beter dan vis, want het water zag er licht roze uit , en ik kon toch duidelijk de moten vis zien liggen! De volgende dag weer even kijken, maar weg emmer en weg vis! Jelle is er nooit achter gekomen! Misschien kan een oud buurt bewoner het mij eens uitleggen...Zo nu moet ik weer gaan liggen...

Re: Trapveldje.

En of ik weet, waar Ütermohlen zijn fabriek in verbandmiddelen had staan.
Dat doet mij pijnlijk denken aan 1946.
Ik was vijf jaar oud en moest van mijn moeder een boodschap halen bij de drogist,
op een hoek vlak bij het Sumatraplantsoen. Zij gaf mij een grote boodschappentas mee en daarin een portemonneetje met een briefje.
De drogisten mevrouw keek mij eens onderzoekend aan en pakte onder de
toonbank vandaan een vierkant pakketje.
Zij keek schichtig om zich heen en toen snel een pakpapiertje om het pakketje heen, met een touwtje vast gebonden.
Nou dat vraagt om gezonde nieuwsgierigheid van een klein meisje. Nietwaar?
Het portemonneetje met wat wisselgeld, kreeg ik in de hand terug.
Vlak voor de Sumatraschool, kon ik mijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen.
Haalde het pakketje uit de tas en scheurde het papier plus de verpakking, eraf.
Wat ik toen zag, kon ik met mijn ogen niet geloven. Zoiets moois had ik nog nooit gezien. Het was wit met heel zacht soort netwerkje en daar tussen de mooiste
kleur roze die je maar kan bedenken.
Ik wreef het zachte netje, met het roze, tegen mijn gezichtje en voelde mij als een prinses met dit betoverende moois in mijn handjes.Zo zacht en zo mooi!
Thuis gekomen vertelde ik mijn moeder, helemaal onder de indruk, dat ik dit mooie ding had aanschouwd en vroeg haar, of ik er ééntje mocht hebben.
Nog nooit heb ik mijn moeder zo vreselijk kwaad gezien. Ook, omdat ik van louter
verrukking, het portemonneetje met wisselgeld, op straat, voor de school had laten liggen.
Zij smeet mij de deur uit en ondanks mijn gehuil en geroep door de brievenbus,
”Mama, Mama, ik wil naar binnen, ik zal het nooit meer doen”,ik kwam er niet meer in.
Zo heb ik urenlang voor de deur in het ijskoude portiek zitten huilen. Durfde ook niet naar mijn vergeten portemonneetje te gaan zoeken, want beneden voor het portiek lag een grote herdershond vals te blaffen. Die had mij meteen opgevreten, dat kreng!
Nee, ik was niet blij met de fabriek van Ütermohlen, want zonder deze fabriek,
had ik niet één van de zwartste dagen in mijn prille kinderjaren gehad. Kinderlogica!
En dan maar zeggen dat vroeger, geluk zo gewoon was.

trapveldje

Brutus hallo,voor dat het een trapveld werd, was het een vuilnis stortplaats,direkt na de oorlog werd er veel afval gedumpt door de canadezen,wij als jongens van ongeveer 11jaar waren hier altyd aan het zoeken of er nog iets bijzat voor ons,blikken met voedsel vonden we er vaak tussen ook die bekende grote blikken waar koek in had gezeten ,wij maakte daar een vlot van en konden zo op de valentynkade er mee varen en om kieperen natuurlijk, het krioelde daar van de ratten er waren jongens bij die niet vies waren van die ratten zij pakten ze beet en gooide ze met een grote boog op de weg , later is alles geruimd om er de verbandfabriek op te bouwen deze fabriek staat nu in Heerenveen,hoe het er nu is zou ik niet weten ikben al jaren niet meer in de buurt geweest.wim

vervolg anekdotes, trapveldje

Wie wist niet waar de firma ütermohlen stond?Over de stenen brug vanuit de Molukkenstraat halverwege de daling rechts voor de tunnel naar de Meer.Maar voor die tijd was het daar beneden een ideaal trapveldje van de buurt.Menigmaal vochten de jongens van de Soerabajastraat tegen de rest van de Valentijnkade hun vetes uit en wonnen die knokpartij dan ook weer.De Ytjes met elastiek(bagagesnelbinders)deden wat ze moesten doen.De stuiters en grindstenen sloegen een gat in je pens en voordat je het wist lag je bij de dokter op de onderzoektafel.Ja mensen ook dat was vroeger,als er een vete uitgevochten moest worden.Gek eigenlijk, maar tegen die zelfde knapen voetbalden we gewoon weer of er niets was gebeurd.Zo ook, toen er plotseling vrachtwagens met zand het trapveldje vol lieten lopen zonder dat we het wisten tijdens een voetbalwedstrijdje.Wel dat hadden ze nou net niet moeten doen,want gezamenlijk kwamen we dreigend de kiepauto's tegemoet.De chauffeurs wisten niet wat hun overkwam, want in korte tijd werden de rijplaten naar beneden getrokken en vlogen de projectielen door de ruiten en sloegen de knikkers deuken in hun wagens.Afijn, politie, bouwbazen en onderhandelaars erbij om te proberen de boel te kunnen gaan sussen.Het heeft nog wel een paar dagen geduurd voor we allemaal met de politie mee moesten gaan om uiteraard weer die strafregels te schrijven'Ik mag niet met een katepult schieten".Ach toen waren we ook geen lieverdjes, maar toch.........!
Wordt vervolgd

Re: vervolg anekdotes fietsen.

Geweldig wat een prachtig verhaal Brutus le Striet. Ik heb ervan genoten. Zelf mocht ik op 7 jarige leeftijd, in het week-end een fietsje huren met... jawel, ook van die houten klossen eronder.
25cent per uur.Veel geld in die tijd, maar die kosten hebben zich terug betaald, want zonder deze oefening, had ik misschien nu nog nooit kunnen fietsen. En reken maar, dat ik dit nog steeds, graag doe.
Groet van Nelly.

Vervolg anekdotes, fietsen

Om van twee ouwe fietsen een goeie geoliede trapmachine maken was voor mijn vader geen bezwaar.Zeer handig en op zoek naar ouwe frames die hij nog na de oorlog kon bemachtigen.Ik was 8 jaar en kon toen als een van de eerste een fietsie berijden met een vlaggetje eraan de buurt onveilig maken.Maar ik kon niet bij de trappers dus geen nood een paar blokken er omheen, en voila daar ging ik.Bij de jaloerse blikken van mijn vriendjes draaide ik rondjes over het Sumatraplein en racende blokkies door de straten.Maar niet voor lang want de gabbers mochten er natuurlijk ook op, en soms ging het hele zwikkie met een karretje er achter de kruislaan langs om mekaar af te wisselen voor de rijbeurt.In een mum van tijd hadden allen een rijbewijs gehaald.De hele buurt heeft zo'n beetje op mijn stalen ros fietsen geleerd.Op een keer gaf ik mijn fietsje aan een bekende gabber zodat hij ook eens een tijdje kon gaan fietsen. Maar tegen de avond nog geen fietsie te zien, dus trok mijn vader mij aan het oor mee om verhaal te halen.Wat scherts onze verbazing toen wij via de trap in het zolderkamertje aankwamen?De vader van die geinponem had de halve fiets gesloopt en zat met z'n smerige tengels tussen de onderdelen in.Wat mot dat meester, riep mijn vader, ken je niet van mijn eigendommen afblijven?Ach antwoordde de man,ik moest eens kijken of ik ook zo handig ben om voor mijn zoon een fietsie in elkaar te zetten.Er viel een stilte, maar toen ging mijn vader naast mijn buurman zitten en zei, ik help je wel ff buur want dat lossen we ff samen op.Nog geen week later kwam mijn buurjongen triomfantelijk met een tweedehands fietsie aan mijn deur om te laten zien hoe zijn vader met behulp van mijn vader een mooi karretje in elkaar hadden gezet.Toen was saamhorigheid een geluk.Wordt vervolgd

carla

hallo bap houben

gecondoleerd met carla schrok er van en zie het nu pas sorry.
jeetje heb haar nog geboren zien worden
en jouw ook.
wens je veel sterkte ook voor haar kinderen

greet van vliet

LIJN 10 niet zo hard door de bocht

Die zelfde lijn 10 waar mijn ome Dirk die bij ons in woonde ,wie niet ? Conducteur op was, die zelfde hoek ,Soerabaja,Sumatra
ruzie met mijn moeder en kwaad de deur uit maar! Ik had net mijn eerste blauwe mantelpakje aan zegels van “Ouwel” elke week 2,50 en NOOIT een week overslaan pakje heeft geloof ik 3 x opgebracht wat het eindelijk koste , maar doordat ik wilde pronken in de straat liep ik rechtsaf richting Mul en daar kwam de tram aan ik sprong er op maar vergat dat ik voor het eerst zo een strak rokje aan had en werd door de tram de halve straat door gesleurd ,ik had van die hand geweefde schoentjes aan oh dat stond zo bij dat pakje , een groot gat in die schoentjes ,rokje uitgescheurd mijn vader en moeder die net als iedereen natuurlijk uit het raam hing ,daardoor ging ik ook de hele straat door om hun te laten zien hoe ik er uit zag ,nu die hielden allebei hun vuist omhoog en ik dacht nog ook dat nog als ik thuis kom vanavond, nou Brutus IK moest wel de tram uit bij Willem 3 Molukken/Insulindeweg , want weet je een meissie kan wel eens alles tegen hebben, want ja hoor mijn Ome Dirk had ook dienst en laat nou niemand zich er mee bemoeien toen ik de tram uit moest ,ben met de bus verder gegaan naar mijn Tante op Wittenburg mijn rokje kon zij maken maar mijn schoenen??
nog heel lang als pantoffels gedragen en oja moest de hele week binnen blijven als straf ,en geloof me dat was pas echt een straf

vervolg anekdotes 5

Eind jaren vijftig ging ik veel met de tram lijn 10 als eind en beginpunt in de Molukkenstraat naar mijn werk. Als avondmens had ik het soms moeilijk met opstaan, want als ik geluk had kon ik nog net op de hoek van de Soerabajastraat bij Centrawinkel Mul, de lamgzaam rijdende tram pikken. Veel mensen zaten daar dan wat voor hun uit te staren of half duttend op hun bankje te knikkebollen. Soms was het gezellig als ome Jaap een Groninger op de bestuurderplaats zat want die kon moppen tappen als de beste, zodat je dag weer goed was. Maar op een morgen dat ik weer opstapte en ik mijn losse centen aan de conducteur gaf brak de Pleures uit. Die gaatjesknipper verdomde het om mijn centen te gaan tellen. Wat mot dat, ik ga die centen niet allemaal uittellen, riep hij mij toe. Het enkeltje koste toen die tijd 30 cent. Ik wees hem op het bordje boven de ingang waarop stond, gelieve met gepast geld te betalen. En trouwens je hoeft het niet uit te tellen want dat heb ik al voor je gedaan, zei ik terug. Worden we snugger, ik geef je geen kaartje en bij de volgende halte ga je der uit, beet hij mij toe. Ik greep een stang goed vast en riep hem toe, dat ie een grote kerel was als ie mij der uitzette. De medepassagiers gingen zich er mee bemoeien, hé slijmerd, sijsjeslijmer, druiloor, klootzak, laat die jongen toch meegaan. Afijn, bij de eerste de beste halte liet hij de tram stoppen en ging met gekruiste armen zitten wachten. Wel, dan kon ie lang wachten want ik bleef rustig staan en floot zachtjes tussen mij tanden, och vader lief toe zuip niet meer. Op het laatst stonden er wel drie trams achter elkaar te wachten, omdat ijzeren Hein het verdomde om de tram in beweging te zetten. Totdat de passagiers dreigend op gingen staan en die conducteur sommeerden om verder te gaan want anders werd hij er ff uit gezet. Eindelijk koos de man waar voor zijn geld en vertrok de tram met een kwaaie conducteur die mij proberde te doden met zijn blikken. Ik was wel een kwartier te laat op mijn werk maar de overwinning smaakte mij nog best. Toen was eensgezindheid nog een geluk. Wordt vervolgd.

Jullie kunnen m'n togus likken!

Het kleine oude vrouwtje stond op het punt om de Molukkenstraat over te steken, maar twijfelde... en dat hadden wij ( mijn vriendje en ik ) al snel in de smiezen. Het was de tijd rond Pasen 1954. In deze tijd werd er door de Padvinders, geld verdient met de actie "een heitje voor een karweitje" en... dat wilden wij dus ook wel! Kom op; zei ik, we gaan dat opoetje even helpen! Wij er op af. Dag mevrouw , wij zijn van " Een heitje voor een karweitje" en wij zullen U wel even veilig over brengen.... Wat zeg je... sprak zei, met een hand haar oor naar buiten drukkend. Wij komen U even helpen!!!.. Zij knikte, gaf haar boodschappen mandje aan mij ( waarin zich een rol Hille beschuit ,een half casino en een bus Vim bevonden ) en wij pakte het vrouwtje onder d'r armen en staken veilig over! Zo opoe, het is weer gelukt, en dat maar voor een kwartje..! zei ik,terwijl ik mijn hand ophield. Wat zeg je jongen?..'EEN KWARTJE! riep ik luid.. Jullie kunnen m'n togus likken!!.. riep zei terug. Wij hebben haar toen maar weer opgetild en terug gebracht!!!