De jongens van de Soerabajastraat

Anekdotes

Mijn moeder ging veel naar bakker "Het Sterretje" op de hoek van de Molukken en Sumatrastraat, en kwam daar ook graag want er werd vooral na de oorlog veel kruimelkoek weggegeven om aan te sterken.Maar soms had die bakker vreemde gewoontes om met zijn deeg om te springen.Zo ook op een morgen dat mijn moeder vroeg, hé bakker mag ik eens ff in je bakkerij kijken want ik heb je nog nooit zien bakken.Tuurlijk loop maar door riep de bakker want mijn knecht staat net amndelkoekies te maken.Daar zag ze de knecht met ontbloot bovenlichaam een amandel in zijn navel stoppen om met een ferme klap een deegbolletje tegen zijn buik te drukken.Mot dat zo riep mijn moeder, wat een vreemde manier om die koekies te gaan bakken.Och mevrouw riep de knecht, je mot eens komem kijken als we kerstkransies gaan bakken!! Wordt vervolgd

Volhouden, Ouwe Jelle!

Een leuk versje Ouwe Jelle. Met een waarheid als een koe! Maar je gaat niet bij de pakken neerzitten, toch?
Pas op hoor, anders voel ik mij geroepen een paar smeuige anekdotes neer te pennen uit jouw jonge jeugd jaren. Weliswaar niet uit eerste hand, maar van horen zeggen en..., van een betrouwbare bron uit die oude tijd. Daar zou jij zelfs, op jouw respectabele leeftijd,nu nog rooie oortjes van krijgen. Dus brave borst, ik zeg het maar één keer. Je bent gewaarschuwd!
Nog ff wachten op de zomer. Weg uit je oude divan en dan kan je met je supersnelle, opgevoerde race-rolstoel, weer door de stad scheuren, in de hoogste versnelling, daar de meiden in hun korte zomerrokjes, de stuipen op het lijf jagen.
Want een vos verliest wel zijn haren, maar nooit zijn streken. Nou dat zegt genoeg, dacht ik zo!

Volhouden!

Bent U ook zo moe en versleten... Bent U ook het meeste uit Uw jeugd vergeten... Gaat U lopen ook zo makkelijk niet meer... Gaat U prostaat ook zo tekeer... Gaat U ook lekken als U lacht... Geen paniek Jelle heeft bedacht... Neem 'n flinke borrel en proost... Geniet van het Het geheugen van oost... P.S. Ik verveel me de kolere , dus maar eens zo'n stom versje proberen!

De meeste hielden wèl tijd over!!

Beste brave Will. Waren die twee goddelijke minuten voor jou niet genoeg? Op zo'n jonge leeftijd,was het toch zo gebeurt......Zo.... Jelle ligt alweer...

Re: Fabeltjeskrant.

Hoewel ik Ouwe Jelle niet persoonlijk ken, geloof ik toch, dat al zijn verhalen juist zijn.
Vroeger gonsde het door onze buurt, van al deze verhalen die Ouwe Jelle nu vertelt.
Zelf was ik nog te klein, maar mijn broers en ooms kwamen altijd thuis met de nieuwste
streken die door Ouwe Jelle en zijn kornuiten weer waren uitgehaald. In een buurt waar toch veel armoede heerste, waren hun streken, een reden tot vrolijkheid en lol van de jeugd, waarvan de meeste toch in de oorlog geboren waren.
Misschien dat de volwassen mensen er toen anders over dachten. Tja…?
Het zou jammer zijn als Ouwe Jelle stopt met al zijn anekdotes op te schrijven.
Want wees eerlijk, vertellen en een uitstekend geheugen heeft deze, nu waarschijnlijk brave man, wél. Is toch mooi om zoveel gein meegemaakt te hebben in je jeugdjaren en alles, zelfs nu nog, tot in de kleinste details te kunnen opschrijven.
Ouwe Jelle, kom gerust regelmatig van je divan en schrijf! Ik en met mij velen anderen, genieten daarvan.

fabeltjes krant

Ouwe jelle jij heb vroeger zeker veel naar de fabeltjes krant gekeken met het verhaaltje van de meisjes in het portiek daar kon je nog geen 2minuten staan of ouwe jut jansen kwam al met zijn herders hond naar buiten,dus de meisjes van de soerabajastr.niet beschuldigen van iets wat niet waar is.SLAAP MAAR LEKKER.gr van een meisje uit die heerlijke SOERABAJASTRAAT.

Ouwe jelle is gevonden...

Zij heeft mij gevonden !... Wie heeft jouw gevonden?.... Tiny !.. in Israël, bij de klaagmuur! ( kijk maar even op de Soerabaja Hyves) Nu weet Tiny gelijk waar Ouwe Jelle zijn verhaaltjes vandaan haalt. Ach, misschien vertelt Tiny het aan niemand, want ik heb er nog enkele tientallen liggen, en vers uit de muur gepeuterd!! Tiny... vertel daar niet over de gebeurtenissen van vroeger op het Jodenmanissie, want zeer waarschijnlijk kom je Israël dan nooit meer uit !

Anekdotes van Brutus le Striet

Caramba vulca me dios(Spaans vloeken).
Als ik soms door de ouwe buurt wandel dan hoor ik nog steeds die kreet.De Blanke Bloedbende(OOW)alias de onoverwinnelijken,struinde toentertijds veel door de buurt. Er is wat afgesleept met schedels die wij natuurlijk vanuit het Jodemanusie haalden!Met die doodskoppen joegen wij de meisjes de stuipen op het lijf.In de perkjes op het Sumatraplantsoen stalden wij die koppen op een paaltje en maar hopen dat er een paar flauw vielen.Buren die de pest aan ons hadden belden dan de politie.Wel daar hadden wij op zitten wachten, want een hoed erop en een snor(borstel) er aan.Brullen van het lachen schuilden we er tegenover in een portiek toen die smerissen die geinpodems van die stokkies afhaalden.Kijk prachtig toch als er een feestwinkel in de buurt was om die namaakschedels uit te kunnen stallen.
Toen was geluk nog heel gewoon.
Wordt vervolgd,
Brutus

Ouwe Jelle had weer pech!

Die Ouwe Jelle, zelfs toen hij lekker lag te slapen, stonden de smerissen bij hem voor de deur en lichte hem uit z,n warme bedje. Dat is niet zo erg, maar dat ze zijn grootste opgegraven schat, de bajonet meenamen? Die gasten hadden toch duidelijk de pik op hem. Ik bedoel overdag haalde hij genoeg rottigheid uit met zijn gabbers,dus allá te begrijpen, maar wat kan zo,n bajonet nou voor een kwaad? Hoogstens kon hij een paar vissen bij de Valantijnkade, de stuipen op het lijf jagen.
Of waren het de ballet meisjes van de balletschool op de Valentijnkade, die daar s'avonds aan het repeteren waren, waarmee hij met dit wapen, indruk wilde maken? Dat kan ook! Ik weet niet meer zo precies.
Hoe dan ook, Ouwe Jelle is nog steeds geen beste maatjes met de politie. Zelfs nu nog niet, volgens mij dan hé. En terecht!
Als Ouwe Jelle nu nog in de avonduren op straat zou rondlopen...oh weh, dan had de vernielzuchtige jeugd, geen schijn van kans.
Want zoals de waard is, kent hij zijn gasten.

Ouwe Jelle & " Uit de bagger " (2)

Dus toch maar de schede opgezocht, schoongemaakt, en de bajonet er zachtjes in laten glijden. ( Nee, dit is niet dubbelzinnig). Vol van de zenuwen en spanning, moesten wij toch weer naar school (Het was vaak overblijven tussen de middag) en het wapen stopte ik, geheel vrij van modder, onder mijn trui en half in m'n korte broek. Jongens...aan niemand vertellen hoor, het is ons geheim! Na schooltijd voorzichtig lopend naar huis en daar nog even het wapen goed bekeken . Prachtig wat 'n joekel!! De bajonet verstopte ik onder m'n bed en dacht, zo die ligt hier voorlopig veilig en ik ook dus! Tien minuten later ging de deurbel, er was nog niemand thuis dus ik deed de buitendeur open. Staat me daar een beer van 'n smeris met zijn dienstfiets losjes in een hand, en vraagt gelijk; Zo... ben jij Jelle ? Ja meneer, zei ik nerveus. Jij hebt iets in het park gevonden en ik wil dat even zien. ..zei de agent.. Ja meneer, ik zal het even pakken!... Helemaal in de war kwam ik terug en gaf het wapen aan die k.. smeris! Zo sprak hij, dit gaat mee naar het bureau!! Hij stapte op z'n fiets en weg was hij, zo ook mijn bajonet!!... Van de tegenwoordige jeugd, had hij die bajonet ook wel mee gekregen......Maar dan wel tussen z'n ribben!!! Onder m'n divan kijken doe ik niet meer!.... Dus ga ik toch maar weer liggen.....

Foutje geen dank!

Er is weinig oplettendheid ,zelfs als het woord sex valt!! BUURD... wat 'n Fout!..

Ouwe Jelle & " Sex in de buurd " !!

Even kort, anders is het weer weg... Het eerste portiek naast Mul (daar woonde de families Jansen, Lijf enz.) noemde wij het " Tongentikkertjes portiek" omdat daar de grotere jongens en meiden zich terug trokken en dan hun mond opende, waaruit de tong van het meisje de tong van de jongen aantikte, en dat noemde wij heel ondeugend " SEX"! Hoe wij dat weten? Omdat wij vaak achter de deur van het trappenhuis stonden, en voor de tongentikkers niet zichtbaar! Dat alle oudere jongens in de buurt, hun beide handen nog bezaten, dat hebben wij nooit begrepen, omdat deze jongens, in het tongentikkertjes portiek , altijd werden geholpen bij het plassen... door die meiden!! .... Nu moet ik ook erg nodig plassen, en daarna gaat Jelle uitgeput liggen....

Terug in de tijd

Beb de oudere,
verwelkomt Bob de jongere, en kijk hoe is het mogelijk die namen, hoe verzin je zoiets.Samen hebben we gevoetbald op het Sumatraplein,Jeugddorp onveilig gemaakt,Jodemanusie in de fik gestoken,kolen gesjouwd,Ruitentikkertje bij vervelende buurtgenoten die de boel verraden.Een zogenaamde knokpartij waarbij de lege flessen tegen de grond werden gegooid alsof een ruit in diggelen ging.Brommers lenen die van het slot werden verlost maar weer netjes na een ritje terug werden gestald.Trammetje pikken,Bakkie wippen,Appels lenen en op Zondag altijd weer netjes in je Plus-four!
Onderstaand figuur denkt met weemoed aan zijn ouwe buurtje en spreekt gelukkig nog de taal van weleer.
Toen was geluk nog heel gewoon.

terug in die tijd

Ik woonde wel niet in de soerabajastraat maar volg al vanaf het begin deze leuke site en wil hier ook iets aan toevoegen.
De groenteman Koppenol (die in de tidorestraat naast het poortje van de garage van Breur zat)gaf in 1955 een soort loterij.Men moest raden hoeveel sinasappelen
er in een korf van kippen gaas zaten ,mijn moeder die daar ook vaak kwam rade het goede antwoord (227)en won een bedrag van 25 gulden veel geld in die tijd, maar moest dit wel besteden in zijn winkel.In mijn jeugd speelde ik ook vaak in deze straat al was het altijd oppassen voor de tram die rakelings langs je heen ging en menig maal wipten we er op om een stukje mee te rijden.
Met luilak bonde we aan de eerste tram die vertrok een oude wastobbe aan de bijwagen zodat met veel lawaai de straat werd opgeschrikt.Ook legden we klappertjes(voor een speelgoedpistool)op de rails wat weer een mooi geluid gaf als de tram met veel gekrijs door de bocht kwam.We hebben het zelfs eens met een grote bout en moer waar we de klappertjes in schroefden, in de bocht van de sumatrastraat en soerabajastraat gedaan maar dat liep niet zo goed af (arme poppes de kapper op die hoek).Vele namen komen mij weer voor de geest als ik deze site leest vooral door de smeuige verhalen van mijn oud buurtgenoten.De volgende keer meer

Bob de Jongere

Ouwe Jelle & "Uit de bagger" (1)

Het lampje boven m'n divan, hangt net hoog genoeg om er niet tegen aan te lopen. Het is 'n peertje en zit vast in een fitting van bakeliet d.m.v. een bajonetsluiting.... Interessant _{of vindt je van niet? Nou} Ouwe Jelle vindt van wel! Die bajonetsluiting roept 'n gebeurtenis op waarvan ik nu nog zeg...stom..stom..stom!! Het was in het voorjaar 1953 en ik weet dat heel zeker want het jaar daarvoor was het 1952!! Achter de hoofdingang van het Zuiderzeepark ( twee mooie zuilen) stond zo'n paar honderd meter verder 'n groot huis met daarvoor een nog grotere vijver. Deze vijver had waarschijnlijk enkele dagen eerder, een flinke baggerbeurd gehad, want er lag een dijk van al gekrompen modder rondom de vijver. En jongens vinden modder toch wel spannend met zo'n gedroogde korst en zachte vulling. Dus wij met stokken en takken lekker baggeren in die prut. En nu komt het....Het klonk gedempt en was hard en zwart. Zonder veel inspanning, kon ik het voorwerp uit de modder trekken. En wat was het dan wel? Zo te zien, niets anders dan 'n korte, holle, met modder gevulde buis. Toch nog even tegen een boom slaan om de modder er uit te krijgen. Nu zag ik een handvat , die pakte ik vast en sloeg nogmaals tegen de boom. Er vloog een schede weg ,en in mijn hand hield ik een bajonet vast! Kijken..kijken...riepen de vriendjes. Prachtig een echt wapen uit de oorlog..Zei ik. Om de bajonet schoon te krijgen, stak ik er meerdere keren mee in het zand, en wat zagen wij toen op het blinkende staal? Juist..een hakenkruis.....HOE HET AFLIEP IS VOOR DE VOLGENDE KEER...Ouwe Jelle is moe en gaat liggen...

Jammer Ik was toen nog te klein

Hallo Allemaal
Wat lees Ik hier toch allemaal wat een boefjes woonde er in Oost,
maar wel hele lieve en ja ze waren wel eens ondeugend maar volgens mij nooit gemeen.
Ik (toen Hanneke) Hanny was de jongste van 7
4 broers Renie,Victor,Karel en John
en 3 zussen Ik Hanneke, Henny en Lia Van Lijf/Visser
We woonde in de Soerabajastraat 70/2
op de hoek boven de kruidenier
Ik dus de kleinste heb in de loop der jaren al heel wat langs horen komen waar ik niets van weet omdat Ik toen te jong was,
maar allemaal verhalen waar ik erg om moet lachen
zo ook de verhalen die Ik hier lees.
Ja we waren ondeugend maar rechtvaardig en kwamen voor elkaar op dat is tegenwoordig over het algemeen wel heel anders vind Ik.
Ik woon alweer bijna 40 jaar in Enschede
maar moet ieder jaar even naar Mokum toe
even de lucht opsnuiven hahahaha.
Ik wil vanaf deze kant even iedereen de groetjes doen en blijf vooral schrijven
dan kan ik het lekker lezen
Doeiiiiiiii Hanny

Lang leve jaargang 1940-41.

Dag Tiny. Op mijn gemak, weer eens even alle reacties doorgelezen van deze site.
Vaak heel beeldend beschreven en met een beetje fantasie, zag je het gebeuren als een film weer voorbij komen. Ja lieve mensen onze jeugd in Oost. Zoals zoveel dingen, zijn er ook altijd bepaalde mensen die zoveel indruk op je hebben gemaakt in je jeugd, die je nooit zal vergeten. Ook al is het meer dan 50 jaar geleden. Er werd gelachen, geplaagd, ook streken uitgehaald, maar er zat altijd een klein maar goed hartje achter. En geloof mij, soms heel gevoelig, al lieten zij dat toen niet zo graag merken.
Dat moet ook wel, want anders zou ik na 50 jaar, geen speciale vriendschap meer hebben, met Bertus en een heel bijzonder sterke vriendschap met mijn lieve jeugdvriend, Henk Vittali. Wij hebben vroeger elkaar vaak geplaagd en doen dat nog steeds wel, maar zijn heel erg gesteld op elkaar. Die vriendschap met deze heren heeft een grote houdbaarheid factor.
Dat Henk niet vaak te lezen is op zijn eigen site, komt omdat hij nog steeds druk bezig is, met zijn werk als adviseur, wat ondertussen een grote hobby is geworden.
Natuurlijk Henk had ook een zusje, die ongetwijfeld lief was Tiny, maar mijn interesse ging altijd uit naar hem. Jongens lagen mij vroeger nu eenmaal meer. En zeker Henk en Bertus want die zaten vol levendigheid, grote fantasie en humor. En dat zit er nog steeds in. Lang leven jaargang 40-41.
Groetjes van Nelly.

Geknipt.

De krullen van de pijpenkrullen er af, en er blijft pijpen over!

Het aard van het beestje verandert nooit!

Goh, ja Tiny! De naam Vittali hoeft maar weer eens te vallen en alle herinneringen van vroeger komen weer boven drijven.
Op school moesten wij eens in een lange rij staan, al gelang van klein naar groot.
Die van Vittali stond voor op, als zijnde toen de kleinste en ik, toen ook nog klein voor mijn leeftijd, stond achter hem in de rij. Het duurde even voor de rij netjes stond en dat duurde voor die Vittali veel te lang. Hij draaide zich om en trok aan één van mijn vlechten. Ik wilde hem een duw geven, maar tegelijkertijd trok hij een flinke pluk haar uit m,n kop.
Ik jankend later naar mijn tante op de Kramatweg. “Oh, maakt niet uit hoor kind, ik zal papillotjes in je haar draaien en dan ziet niemand er meer wat van”.
Nou die krullen bleven ook niet lang in stand. Zo was ik leuk met hem aan het spelen of, jawel hoor, het trekken begon opeens weer. Mijn moeder werd kwaad door dat gedonder en gebood mij, met wat centjes, om naar de Herenkapper(poppesnor?) op het Sumatraplantsoen te gaan. Dus kreeg ik een kort, maar wel héél raar koppie. Deze kapper kon maar één soort coupe knippen. Voor zowel de jongens als meisjes. Daar werd ik dan weer om uitgelachen. Het werd een trauma voor mij en ik was toch nog maar zo klein.
Jaren geleden kwam ik die Vittali in Amsterdam weer eens tegen. Hij was nu een heel aardige (dacht ik) en gerespecteerde man geworden die nog steeds met zijn mooie carrière bezig was en zeker niet meer dat pesterige schoffie van vroeger.
Even een serieus babbeltje gemaakt totdat ik opeens dat welbekende lachje van vroeger om zijn mondhoeken zag. “He, was jij niet het grietje die vroeger zo,n stom kapsel had?” Mijn haar was in de loop der jaren, weer lang geworden, maar het trauma kwam meteen weer terug! Onmiddellijk ging ik weer naar de kapper om mijn lange lokken eraf te halen.
Ja, ja als je één keer zo een trauma oploopt, kom je er nooit meer vanaf.
Ik droom er zelfs nog wel eens over.
Ja Tiny en zo komen er steeds meer verhalen. Maar dat is voor een andere keer.

NOOIT MEER VERGETEN TE MELDEN HOOR!!!

OH OH Hoe was ook weer de naam van die gasten die altijd zo liepen te blits en!!
uitslover,macho oh dat konden wij in die tijd nog niet !! want snelle Brutus waar staat ook weer dat er eens een meissie was,
stukken jonger als die blitsers
die in de bevrijdingweken feesten
in de Tidorestraat de HARDLOOP wedstrijd heeft gewonnen en niet om dat zij zich uit de voeten moest maken voor achtervolgers maar EERLIJK gewonnen en ja Haar moeder was dol blij met een pakje Maïzena van die Leuke Kruidenier Somers die van de lekker gekookte worst die hij met de hand en een groot mes zelf af snee,rara zin !
en Ome Jani Staal stelde een zakje snoep van Poppensnor later Kiebert beschikbaar dus snelle Gasten nooit meer een klein meissie vergeten te melden die ook snel was en tot jullie grote spijt ben IK dat nog steeds en jullie?????