Een vrij uitzicht

Verteller: Gerda van Roon
Vrolikstraat 181- 2 hoog

Dit verhaal is onderdeel van reeks verhalen over de lievelingsplekken van de bewoners van de huizenblokken 3e Oosterparkstraat en Vrolikstraat die op de nominatie staan gesloopt te worden. De foto's en verhalen maken zichtbaar wat er allemaal verdwijnt als panden worden gesloopt. het project is een idee van fotograaf en medebewoner Maarten Steunenberg

Martin en Gerda in de huiskamer Foto genomen door Maarten Steunenberg in de Vrolikstraat

Martin en Gerda in de huiskamer Foto genomen door Maarten Steunenberg in de Vrolikstraat

Alle rechten voorbehouden

Gerda en Martin van Roon staan afgebeeld in hun huiskamer op de Vrolikstraat 181-2 hoog. Het was inderdaad een favoriete plek van Gerda, maar veel keus had ze niet want de woning bestond alleen uit een huiskamer met een slaapkamer. In die slaapkamer sliepen Gerda,Martin en de zoon van Martin, op het zoldertje sliep een zoon van Gerda, de woning was bepaald krap . Toch denkt Gerda met veel plezier terug aan de 10 jaar dat ze er gewoond heeft, ze ziet zichzelf nog zitten aan de tafel, kaarsjes aan en dan rustig een uurtje mijmeren, gelukkig met wat ze allemaal voor elkaar heeft gekregen na haar echtscheiding.
"Een van de redenen waarom ik die woning genomen heb was dat de vorige bewoner er een kachel had laten staan want ik had helemaal niets. En het was heerlijk dat er geen overburen waren, ik wil vrijheid om me heen. Er kwam daardoor veel zon, ik ben een zon aanbidster, dat Franse balconnetje ; ideaal ! " Gerda wist aanvankelijk niet dat de woning gesloopt zou worden, maar kan zich wel voorstellen dat het blok niet kan blijven staan. "Het was een bouwvallige woning, het lekte bij sneeuw en regen , de muren waren vreselijk vochtig, de leidingen waren vaak verstopt , in de douchecel waren geen tegels maar behang tegen de muur en dikwijls kwam er slechts een miezerig straaltje water uit de kraan.Bovendien was het er altijd een bende, je had geen ruimte om je schoenen,jassen, tassen kwijt te kunnen .Ik had veel last van duiven en van muggen daar. Toch kon ik er genieten bij de gedachte dat het allemaal van mij was. Ik heb er mijn huidige man leren kennen, ik had fijn contact met de buren , hoefde nooit mijn deur op slot te doen, nee ik heb er met heel veel plezier gewoond ".
Nu wonen Gerda en Martin in IJburg en tot haar eigen verbazing bevalt dat vanaf de eerste dag. "Hier heb ik ook vrij uitzicht en toch een drukke straat om de hoek met de tram practisch voor de deur. Het huis is zonnig en groot, er zit een bakker aan de overkant en voor de rest van de boodschappen zit je zo in Muiden. Nee het enige wat ik mis is dat je hier weinig kontakt hebt met de buren. Ik ben hier ook heel tevreden, het huisje in de Vrolikstraat was MIJN huis, dit is ONS huis.
------------------------------------------------------------------------------
Deze serie bestaat uit 9 verhalen. Dit is verhaal nr. 2.
Voor verhaal nr. 3 ga naar:
https://geheugenvanoost.amsterdam/page/14493

(Tegenover de t.v.)
---------------------------------------------------------------------------

Alle rechten voorbehouden

566 keer bekeken

Geen reacties

Voeg je reactie toe