Tuinpark Nieuwe Levenskracht

Het valt me meteen op als ik over de paden van Tuinpark Nieuwe Levenskracht aan het Voorlandpad loop. Bijna ieder toegangshekje is anders en getuigt vaak van creativiteit van de bewoners. Zo is het makkelijker voor de bezoekers om een bepaald adres te vinden. Ik neem me voor om er een aantal te fotograferen.

Een volkstuin van 300 m2
Marja de Wit zit met een breiwerkje lekker in het zonnetje voor haar tuinhuisje als ik bij haar een kopje koffie kom drinken. Ze woont in de 3e Oosterparkstraat maar in de zomermaanden verruilt ze haar flat voor deze geweldige plek in de Watergraafsmeer. Een volkstuin van 300 m2. vol bloemen en planten en een huisje van alle gemakken voorzien.

Geen electra, waterleiding en riolering
Ze vertelt me dat ze met haar man Henk en 2 kinderen 30 jaar geleden op deze plek terecht is gekomen. Ze verdeelden het werk: Henk ‘deed’ de tuin en Marja het huisje. Er was geen electra, geen waterleiding en geen riolering (er was een septic tank, de riolering werd in 1982 aangelegd) maar dat was normaal in die tijd. Voor de kinderen was het een geweldige speelplek, ze bleven er de hele zomer. Op vakantie naar het buitenland was er in die tijd niet bij.

Speciaal voor werkelozen
Tuinpark Nieuwe Levenskracht aan het Voorlandpad 21 bestaat al meer dan 80 jaar (aangelegd in 1933). Het was van oorsprong een tuinpark uitsluitend voor werkelozen. Zij konden tegen een geringe vergoeding een stukje grond huren en daarop aardappelen en groenten verbouwen. De naam ‘Nieuwe Levenskracht’ komt voort uit de gedachte, dat mensen die lang werkeloos zijn, verpauperen. Door het bezig zijn op een volkstuin zou men weer nieuwe levenskracht opdoen. De kleuren van de vlag hebben daar ook mee te maken. Het rood staat voor arbeid, het wit voor vrede en het groen voor de natuur.

Het complex was voor de aanleg van de ringweg groter en liep door tot de Oosterringdijk. Daar stonden mooiere en duurdere huisjes en werd daarom de Goudkust genoemd. Helaas moesten ze verdwijnen vanwege die ringweg. Momenteel staan er op het terrein nog zo’n 151 huisjes.

2e Wereldoorlog
In de 2e W.O. moesten de huisjes op last van de Duitsers worden afgebroken, (ze stonden in het schootsveld), maar na de oorlog werden ze met de gebrekkige middelen van toen weer snel opgebouwd. Met handkarren werden de meubeltjes naar het complex gereden. In 1949 werd waterleiding aangelegd, op het terrein stonden verspreid 52 kranen waar men water kon tappen. Momenteel is het huisje van Marja van alle gemakken voorzien: ze laat me trots haar knusse keukentje zien waar ze op gas kookt afkomstig uit een gasfles. Toevallig wordt er net een nieuwe gasbus door Piet gebracht. Hij komt al 49 jaar op het tuinpark. Ze heeft een douche, t.v. en verlichting d.m.v. zonnepanelen, die op bijna alle huisjes zijn aangebracht. Er is geen WiFi, wat voor de aanwezige jeugd wel een probleem is. Ze komen daardoor minder graag op het park.

Commissie van verfraaiing
Het huisje en de tuin zien er pico bello en goed onderhouden uit. Dat is ook wel nodig want de regels zijn streng. Regelmatig komt de commissie van verfraaiing langs om de boel te controleren. Mankeert er wat aan het onderhoud dan volgt er een boete. Ook heeft iedere bewoner van het tuinpark 1 x in de maand ‘dienst’ (zaterdag van 10-12). Dan worden er diverse werkzaamheden verricht, zoals paden bijhouden, bomen snoeien enz. Het park wordt wel het mooiste van Amsterdam genoemd.

Jeugdcommissie
Marja is geen type om stil te zitten. Ze vindt het leuk om wat voor de kinderen op het park te doen en zit daarom al 20 jaar in de jeugdcommissie, die van alles organiseert. Er is een speciaal jeugdhonk. Ze vindt het wel jammer dat de bewoners tegenwoordig op hun eigen terrein speeltoestellen voor kinderen mogen plaatsen, waardoor ze minder op het algemene speelterrein komen. Ze nemen daardoor ook minder vaak deel aan de activiteiten die ze organiseert.

Vooral bloemen en planten
Sla, boontjes, tomaten, aardappelen en fruit worden nog wel gekweekt maar het zijn toch vooral de bloemen en de planten die het park er anno 2015 zo schitterend doen uitzien. Je komt ogen en oren te kort: zoveel kleuren en geuren. En ook vaak met leuke attributen in de tuin zoals een praatpaal waar zachte muziek uit komt, kabouters, een ouwe postbus, enz. Echt de moeite waard om vooral in deze zomertijd eens een bezoekje te brengen.

Er is momenteel wel weer een tendens om zelf meer groenten en fruit te kweken, vooral de bewoners van allochtone komaf houden zich hiermee bezig. Een zelfgekweekte krop sla smaakt natuurlijk ook veel lekkerder.

Midden in Amsterdam
De tuin van Marja ziet er in ieder geval schitterend uit, ze blijft de hele zomer op het park, je mag er blijven slapen. Dat is niet op ieder tuinpark het geval. Ze laat me haar slaapkamer, douche en de rest van het huisje zien. Klein maar heel geriefelijk en praktisch. Je hebt helemaal niet het gevoel dat je hier midden in Amsterdam zit en het geluid van de ringweg in de buurt is ook amper te horen.

Criminaliteit
Een nadeel is dat er regelmatig inbrekers actief zijn. Laatst nog zijn er 50 accu’s die nodig zijn voor de zonnepanelen gestolen. De politie controleert wel regelmatig maar dat helpt niet echt. Vooral als er in de Jaap Edenhal evenementen worden georganiseerd is het raak.
Ook overnachten er wel eens vreemde mensen in een huisje. Een bewoonster vond een keer 2 mannen slapend aan. Volgens Marja kreeg ze medelijden en heeft ze ze zelfs nog geld gegeven. Ook heeft ze geen aangifte gedaan.

Clubhuis
In het clubhuis midden op het complex (door vrijwilligers opgebouwd) worden allerlei activiteiten georganiseerd zoals het draaien van films op donderdagavond. Toevallig is er deze middag een high tea, waar Marja natuurlijk heengaat. Alleen in het weekend wordt de frituur aangezet voor een patatje en een hamburger.

Ik zit inmiddels aan mijn tweede kopje koffie, klaargemaakt in het gezellig keukentje. Na het overlijden van haar man, 2 jaar geleden, heeft ze erover gedacht haar tuin te verkopen, maar gelukkig is dat niet gebeurd. Want waar vind je vlakbij huis zo’n geweldige plek ? En voor het zware werk heeft ze ook een oplossing gevonden.

In de Watergraafsmeer bevindt zich nog een volkstuinencomplex ‘Klein Dantzig’ genaamd aan de Kamerlingh Onneslaan.

Ik sluit mijn bezoek af met het maken van een aantal foto’s van de diverse hekjes waarvan Ron de Wit een geweldige collage heeft gemaakt.

-----------------------------------------

Klik rechts (icoontje) bovenaan op de foto en de foto wordt vergroot weergegeven.