De Oude Wham

De Oude Wham, sociëteit voor ouderen, nu nog op het eind van de Wijttenbachstraat, begon ooit in de Dapperbuurt in een bouwkeet. Eerst had hier een peutergroep ingezeten, de Wham. Zo werd het dus De Oude Wham. Een tijd lang zaten we in een slooppand in de Commelinstraat. Dat was na zeven jaar leegstand, na het vertrek van het Leger des Heils, door de initiatiefgroep gekraakt. Vanwege nieuwbouw moesten we daar weer uit. Daarom hebben we als dakloze groep drie dagen lang het gebouwtje van de ambtelijke Projectgroep bezet. Toen kregen we aan de Dappermarkt een oude winkelruimte.
Algauw ontdekten de marktkooplui dat een pilsje in De Oude Wham een stuk goedkoper was dan in de gewone café³ rond de markt. Dus de kroegbazen in de buurt gingen protesteren. Er werd een leeftijdsgrens ingesteld van 55 jaar. Dat was in 1978. Dat jaartal staat op mijn lidmaatschapskaart. Die had ik nodig, omdat ik toen eigenlijk een paar jaar te jong was, al was ik dan een van de oprichters.
Trouwens, ook de bar in de inloopruimte van bejaardenvoorziening de Gooyer kreeg na 1981 problemen met de gewone cafe ouders over de prijzen. Een bejaardenhuis in de buurt, dat was ook een van de actiepunten van 'De Sterke Arm' en het 'Initiatief Komité'. Er was een plan voor een groot complex voor 400 bewoners in de Pieter Nieuwlandstraat. Maar wij wilden kleinschaligheid: twee kleinere voorzieningen voor maximaal 100 mensen. Bij een Tweede Kamerdebat over bezuinigingen in de bejaardensector zijn we nog met bussen vol naar het Binnenhof gegaan. Zoveel bejaarden dat de publieksruimte veel te klein was. Moesten die oude mensen ook nog hun tasjes afgeven! Uiteindelijk is alleen De Gooyer gerealiseerd, met 110 bewoners, maar wel aan de Dappermarkt in het hart van de buurt.