Waarom mijn broer en ik nog in leven zijn

Dat onze naam niet voorkomt op het Joods Monument is waarschijnlijk ook de reden waarom ik en mijn broer nog steeds in leven zijn.
Ik ben geboren op de Middenweg in het Betondorp in Amsterdam-oost en daar hebben wij gewoond tot 1943.
Eeen NSB er had zin in onze woning en kreeg het voor elkaar om ons het huis uit te zetten. We moesten verhuizen naar het nieuwe ghetto in de Transvaalbuurt. We kregen een benedenwoning in de Vaalrivierstraat, het nummer ben ik vergeten. De straat was toen al bijna leeg, want de meeste mensen waren toen al weggehaald. Onze verhuizing is waarschijnlijk nooit doorgegeven aan het bevolkingsregister, want na een paar maanden wilden ze ons ophalen op ons oude adres aan de Middenweg waar we dus niet meer woonden.
Een van onze oude buren waar we nog steeds contact mee hadden, kwam ons de volgende dag vertellen dat "ze" voor ons geweest waren en dat was voor ons gezin het sein om onder te duiken.
Toen de laatste razzia in november 1943 werd gehouden werd er ook bij ons in de Vaalrivier aangebeld. Ik herinner het me nog goed. Mijn vader deed open en de Duitser vroeg; woont hier..... en hij noemde een naam die niet de onze was. Mijn vader antwoordde 'nee', waarop de Duitser de deur dichtsloeg. Wij stonden toen dus niet op de lijst omdat ons nieuwe adres niet was doorgegeven. Dat is ons geluk geweest en tot op heden staan wij niet op dat adres vermeld.
Wij zijn ondergedoken geweest in Zeist en ons gezin heeft de oorlog overleefd. Noem het geluk of schrijf het aan iets anders toe, ik weet het niet.