Deze tekening kreeg ik (frits) van Carla, getekend / geschilderd op zijde. 
Op 1 september 2016 is Carla Kaplan-Gobitz, 85 jaar oud, overleden.
Daarmee verlies ik een vriendin. Vreemd misschien om te zeggen over iemand die je hebt geïnterviewd voor een (deze) website. Maar Carla, het was al direct duidelijk dat mevrouw er niet inzat, was meer dan zomaar iemand die een verhaal wilde vertellen. Wat voor velen onbekend was, is dat zij mij naar aanleiding van een Tv-programma (de Grote Geschiedenis Quiz) heeft opgebeld. Op een vraag van de presentator vertelde ik dat ik bezig was met het Joodse verleden van de Transvaalbuurt. Dat heeft Carla onthouden en zij besloot mij te bellen.
Ik ben bij haar thuis ontvangen met alle hartelijkheid die zij in zich had. Ik moet daarbij opmerken dat zij die hartelijkheid in grote mate bezat. Niet alleen werd ik voorzien van twee soorten boterboek, maar ook met een persoonlijke betrokkenheid die ik nu niet direct had verwacht. Zij was bezorgd om mijn gezondheid, zij wilde namelijk weten waarom ik dit werk deed. Ik werd voorzien van allerlei goede raadgevingen, ook later nog telefonisch.
Vrijdag 2 september was ik op haar begrafenis (op de Joodse begraafplaats Gan Hasjalom in Amstelveen) en ook daar werd haar betrokkenheid bij de mensen om haar heen gememoreerd.
Terug naar mijn contacten. Zij was blij met de verhalen en met de drempel die zij was overgegaan. Die drempel die zij overging, maakt dat zij nu ook in de openbaarheid trad met de geschiedenis van haar broertje en haar zusters en al haar neven en nichtjes. Zij heeft inmiddels meerdere keren haar verhaal bij Open Joodse Huizen gedaan. Mensen die dit hebben meegemaakt, weten hoe moeilijk het voor haar was.
Het is jouw schuld hoor Frits, zei ze wel eens. Dat was niet helemaal waar, dat wist ze zelf ook wel, maar het interview en de verhalen op de website hebben wel geholpen die drempel over te gaan.
Nu is Carla, metaforisch gesproken, een andere drempel overgegaan. Toen ik het bericht kreeg, was ik geroerd, aangedaan. Ik heb veel over mijn contacten met haar en over haar verhalen nagedacht. Ik mis haar boterkoek, ik mis haar innemendheid. Ik besef dat ik een lief en hartelijk mens ben kwijtgeraakt.
