Voedsel uit de treinen van de Duitsers ‘halen’.

Verteller: Carbidlamp. O. Monsees
Auteur: Frits Slicht Frits Slicht
Middenmeer, Bunsenstraat, Christiaan Huygensplein

Wij lagen in dekking achter een grote zandpijpleiding, de kogels vlogen over onze hoofden.

De Rietlanden (midden in het Oostelijk Havengebied) was vroeger een spooremplacement. Tegenwoordig is het gebied bebouwd met woningen. .

De Rietlanden (midden in het Oostelijk Havengebied) was vroeger een spooremplacement. Tegenwoordig is het gebied bebouwd met woningen. .

Alle rechten voorbehouden

Na de spoorwegstaking zagen de Duitsers geen kans meer de wagons, geladen met geroofd voedsel en andere spullen voor Duitsland, nog weg te krijgen. De wagons beleven staan en al snel kregen de omwonenden in de gaten dat hier groente, fruit en aardappelen stonden weg te rotten. Het terrein was groot en de bewaking minimaal, dus zij zagen hun kans schoon. Het was voor de paar aanwezige Duitse bewakers vrijwel niet mogelijk het grote terrein te bewaken. Misschien was de honger op dat moment nog niet zo groot, maar om het voedsel zo maar te laten wegrotten was zonde.
Dus ook wij jongens deden mee: de dijk op, wagon openbreken en meenemen wat je kon dragen. Niet alles was draagbaar, maar voedsel wel. Al spoedig waren er zoveel mensen dat het link werd. Er kwam meer bewaking. Plotseling kwamen er SS-ers opdagen. Er werd geschoten en in een mum van tijd was het terrein leeg. Ook wij moesten ‘benen maken’ en dekking zoeken. Ik kan mij nog goed herinneren dat we in dekking lagen achter de grote zandpijpleiding die nog resteerde van het opspuiten van land verderop in de Meer. De kogels vlogen over onze hoofden. Zolang je maar bleef liggen, was je veilig. Er schijnen inderdaad jongens neergeschoten te zijn maar daar heb ik verder geen informatie over. Mogelijk is dat op een ander moment gebeurd.
De zandbuizen, waarover ik net sprak, had men laten liggen om in een later stadium de weilanden op te kunnen spuiten waar nu de buurt rondom het Christiaan Huygensplein is. Wij doorstonden de schietpartij heelhuids. Wat we hadden meegenomen van het rangeerterrein (ik herinner me zakken met zout, groentes en aardappelen) gaven we aan onze ouders. Waarna het in elk geval mij verboden werd om nog meer te gaan ‘jatten’.

Alle rechten voorbehouden

1107 keer bekeken

3 reacties

Voeg je reactie toe
Thea Storm

Dank je wel, Jo.

Ik herinder het me weer goed.
Het verhaal van Keesje is inderdaad mijn vaders verhaal.

Jo Haen - van Langen

Voedsel uit de treinen van de Duitsers 'halen'.

Beste Thea,

Ik denk dat je met dat jongetje Keesje Brijde bedoelt die daar werd doodgeschoten.

Onder het verhaal Kolen pikken staat het verhaal van Keesje en ook een heleboel reacties met foto's. Het kruisje staat er nog steeds.

Vr.groeten,

Jo Haen

 OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Alle rechten voorbehouden
Thea Storm.

Voedsel uit de treinen van de Duitsers ‘halen’.

Als je verhaal gaat over de plek van het nu niet meer bestaande rangeer terrein oostelijke eilanden en kadijken. Dan is dit het zelfde verhaal wat mijn vader vertelde in 1958. Ik was toen 8 jaar, toen we daar wandelende. Hij vertelde dit verhaal bij een kind grafje dat daar lag. Hij was net als jij bij de wagons en het weg halen van voedsel Toen hij zag hoe dit jongentje werd dood geschoten. Mijn vader moet toen tussen de 34 en 35 jaar oud zijn geweest.Ik zag later in 1993 of zoiets op TV dat een school het kind grafje had geadopteerd en het verzorgde. Of het er nog steeds ligt weet ik niet.