Rebekka Hermes

Ook ik heb samen met mijn ouder in de Krugerstraat nr 9-III hoog gewoond. Misschien waren wij in die periode 1961 tot 1969 wel een van de eerste "buitenlandse mensen" (van indische afkomst) die in de straat kwamen wonen. We uit Egmond aan Zee waar mijn ouders na hun bootreis uit Indonesia waren neergetreken, en later een huis kregen aangeboden in de Krugerstraat.
Mijn vader was trambestuurder, later busschauffeur van bus 5 die door de straat reed. Ik zat t op de Klaproos kleuterschool, en later op de Christiaan de Wetschool. Ik herinner me onze buurtjes fam Moelee voor mij de grotere buurkinderen Beppie, Hennie en Henkie, later kregen ze er een zusje bij Marian. Ik herinner mij ook de oudjes Plesman die helemaal beneden woonden, ze hadden zo'n schattig klein autootje met zo'n grote deur aan de voorkant..
Ik herinner me ook opa en oma Esser van nr 8- 1 hoog, ze woonden boven de slager en waren toen al rond de 80 jaar.
Opa zat altijd voor het raam naar buiten te kijken en zwaaiden een paar keer per dag naar ons wij woonden recht tegenover hun aan de overkant op 3 hoog. Ze hielden alles in de gaten ook als ik de "drukke "straat moest oversteken om naar school te gaan keken ze mee totdat ik veilig de overkant had bereikt.
Het waren schattige mensjes hadden zelf geen kinderen en beschouwden ons als familie.
En dan had je ook de visboer en de bloemenman op de hoek, en elke keer als ik langs kwam van school vroeg ik om een los bloemetje en ik was dan apetrots !
Voor een kwartje kon je voor een half uurtje een fiets huren bij de fietsenstalling, en dan reed ik door de Krugerstraat heen en weer.
Die fietsenstalling roept nog bekende geuren op als ik er aan denk, want hij had een grote kast met heerlijk los snoepgoed die je voor een stuiver per stuk kon kopen. Schuimblokken, trekdrop, lange kabels drop, wijnballen, zwart wit poeder en nog veel meer.
Bij deze gedachte ruik ik alweer de fietsenstalling.
O, ja en Kulmans de sigarenboer daar kocht ik altijd een waterijsje, daar rook het ook altijd heel appart.
Ome Joepie liep altijd fluitend door de straat en gaf de kinderen soms een stuiver om een snoeppie te halen.
Voor vers fruit gingen we dikwijls naar de Pretoriusstraat, daar stond een Marokkaanse verkoper met zijn fruit. Hij kon hard schreeuwen om zijn waar aan de man te brengen.
Wat een tijden, om nooit te vergeten.
Inmiddels is mijn moeder 2 jaar geleden overleden, mijn vader woont nog steeds in Amerika, al meer dan dertig jaar, en ikzelf ben ook al de Sarah-leeftijd gepasseerd.
Leuk om al die verhalen te lezen van oud bewoners van de Krugerstraat. Het roept weer iets in me op. Ik ben trouwens 2 jaar geleden met oud klasgenootjes van de kleuterschool door de straat gelopen. Het was heel ontroerend en o zo eigen !!