ย
De buren โ die aanvankelijk nog wantrouwig waren omdat ze vreesden dat het jonge gezin een dekmantel was voor een doorstart van het bordeel- begonnen verhalen te vertellen van de overlast die ze hadden ervaren. Het bordeel was in de jaren 80 op nummer 28-2 begonnen als een escortclub en breidde zich uit naar het hele pand. In 1991 werd de zaak door de gemeente gesloten omdat er ook minderjarige meisjes werkten in Club Phantasia. De klachten van de buren over geluidsoverlast, het voortdurend aan- en afrijden van taxiโs en het bedreigen van buurtbewoners die klaagden waren niet voldoende grond geweest om tot sluiting over te gaan. Maar niet lang na de gedwongen sluiting, werd nummer 26 aangekocht en al spoedig werden er erotische shows, escortservice, body -to- body massage en prostituees aangeboden. Op een gegeven moment waren er wel 240 meisjes bij betrokken, die overigens niet allemaal in de Willem Beukelsstraat werkten. Taxichauffeurs werden met een bonus van 175 gulden aangemoedigd om nieuwe klanten te leveren. De klant betaalde 350 gulden bij binnenkomst.
Op nummer 26 heeft het bordeel echter niet zo heel lang bestaan. In 1993 kon het gesloten worden omdat het pand een woonbestemming had waar geen bedrijf gevestigd mocht worden.
Dat dit niet bij alle liefhebbers van de club was doorgedrongen heeft Lex de Lang nog een aantal jaren ervaren. Soms belden er mannen aan die stomverbaasd waren dat een vrouw met baby op de arm opendeed. Ook op 26-2 โ waar een inmiddels 80 jarige dame al sinds 1930 woonde โ werd soms nog wel eens aangebeld door mannen die kennelijk een zeer verouderde Gouden Gids hadden geraadpleegd. Club Phantasia - voorheen Club Eva en Club Delice- was een van de grootste adverteerders in de Gouden Gids en in de Telegraaf.
Lex heeft zich verdiept in de woongeschiedenis van het huis- gebouwd in 1913- en ontdekte dat het in de jaren zestig van de vorige eeuw gediend heeft als tehuis voor zeelieden. Zeemannen die tussen twee aanmonsteringen in onderdak nodig hadden verbleven in het huis. Op de woningkaarten van de gemeente tref je veel mannelijke bewoners met Scandinavische, Portugese en Italiaanse namen aan die een paar maanden in het pand woonden. Er is ook korte tijd een Huize Belia gevestigd geweest, bedoeld voor acht alleenstaande dames. Daar is verder niets over bekend. Onlangs zijn ook drie struikelstenen geplaatst voor de in de oorlog weggevoerde en ondergedoken bewoners.
ย
Lex is benieuwd of zijn verhaal nog herinneringen zal oproepen bij (oud) Watergraafsmeerders.
