Daar kwamen ze toevallig achter toen Jeroen op de Lidwinaschool bevriend raakte met Chris die opgroeide in de Watergraafsmeer. Jammer genoeg
werd de vriendschap onderbroken omdat de familie van Jeroen naar Amsterdam noord verhuisde. Dankzij beider Katholieke achtergrond ontmoetten ze elkaar weer op de middelbare school, Fons Vitae. En daar werd het een vriendschap voor het leven.
Zoals Jeroen beschrijft; โwe hebben alles samen gedaan, het leven verkennen, samen naar Elsaโs cafรฉ, samen naar Ajax, samen drinken, samen blowen, verslaafd geraakt en er weer uitgekomen. Aanvankelijk veel branie gedrag, nu is de vriendschap verdiept, we praten met elkaar over alles, hij trekt weer meer naar de kerk en ik ookโ.
Omdat Jeroen in 1994 in de Swammerdamstraat komt te wonen en Chris in Oost is gebleven, wonen ze eigenlijk al heel lang vlak bij elkaar. Op het moment dat Jeroen er komt te wonen, staat de buurt op de nominatie om gesloopt te worden, maar dat is nooit doorgegaan. Jeroen woonde vlak bij de Mauritskade en vindt dat het de straat ontbreekt aan groen. Hij gaat tuintjes aanleggen, geveltuintjes maar ook een tuin langs het talud, waar het verkeer boven langs raasde. Het werd een grote tuin met bomen, gemetselde muurtjes, vijvertjes. Het is een project van Jeroen, de buren vinden het geweldig en geven soms geld om planten te kopen, maar Jeroen doet het werk. In de beleving van Jeroen waren er trouwens weinig vaste buurtbewoners, het was een gaan en komen van
buren. Hij besluit vervolgens ook het gebied rondom het voormalige belastingkantoor te vergroenen, plant er een pruimenboom en leent van zijn vader โ die inmiddels in Friesland woonde- een haan en twee kippen om een kippenhok te stichten.
Toen kwam op een kwade dag een ambtenaar van het Stadsdeel langs om te constateren dat er nooit een vergunning voor een tuin was aangevraagd en dat alles gesloopt zou worden, protesten en beloftes om de vergunning alsnog aan te vragen waren vergeefs. Jeroen stapte op Sharona Ceha af, toen wethouder van het stadsdeel, die schrok van het verhaal en tienduizend guldenย beschikbaar maakte voor een officiรซle buurttuin. Maar helaas, grijpers en diepladers hadden alles al weggehaald.
โMaar mijn pruimenboom bij de tegenwoordige HvA staat er nog en ook de bomen vlak bij de Swammerdamstraatย die ziek zouden zijn en daarom gerooid zouden moet worden staan er nog steeds. Ik vond het zo een belachelijke toestand, tienduizend gulden (โฌ10.000) beschikbaar stellen voor een project dat er al was en dat hoogstens een paar honderd gulden had gekost, bureaucratie op zijn slechtst"
Privรฉ gat het inmiddels een stuk minder met Jeroen, hij is ernstig verslaafd geraakt, zijn huwelijk loopt daardoor op de klippen en na 16 jaar verhuist hij naar IJburg.
โik vond het helemaal niks op IJburg, veel te ver weg van alles en mijn huis was totaal niet ingericht, want al mijn geld ging op aan drugs. Na een jaar vertrok ik alweer. Gelukkig lukte het me โ met veel hulp- uiteindelijk om van de drugs af te komen, net als Chris.Ik keerde weer terug naar Oost- eerst heb ik zes jaar in de Helmholzstraat gewoond en nu woon ik alweer heel wat jaren in de van de Vijverbuurt. Dat leek me vroeger niets, maar het is in feite een heerlijke rustige buurt, zo groen en toch met alles op fietsafstand. En ik woon weer vlak bij Chris."
