Henk Penseel
Er zijn steeds minder ooggetuigen die ons kunnen vertellen wat er in de Tweede Wereldoorlog of vlak daarna is gebeurd. Mijn zus, die voor de oorlog is geboren en 13 jaar was toen die oorlog eindigde, kan dat nog wel. Gelukkig heeft ze een goed geheugen.
Heb je echt Eisenhower voorbij zien rijden?
“Ja, hij reed in een Jeep. Niet zelf natuurlijk. Hij werd gereden. We konden hem goed zien, want het ging allemaal langzaam. Hij zwaaide naar de mensen die op de stoep stonden. Ik weet niet meer hoe we het wisten. Er waren geruchten dat hij zou komen. Hij kwam van de tunnel (het viaduct waar het spoor overging, werd altijd de tunnel genoemd, hp) en reed naar het Zeeburgereiland waar in de oorlog een Duits legerkamp was. Hij leek ook op Eisenhower. Op een of andere manier had ik toch foto’s van hem gezien. Hij wuifde glimlachend naar iedereen. Er werd geroepen: Ike, Ike. We wisten hoe we z’n naam moesten uitspreken.”
Deelden de soldaten nog wat uit?
“Alleen sigaretten, maar ik kende niemand die rookte. Ik vroeg naar thee, maar dat hadden ze natuurlijk niet. Ze deelden geen snoep uit. Maar het maakte toen allemaal wel een grote indruk op me. Hij was toch de grote man van het Amerikaanse leger, die ons had bevrijd.”
Ik las dat Dwight D. Eisenhower in 1944 bevorderd was tot opperbevelhebber der geallieerden in Europa. Op 6 oktober 1945 was hij vanuit Frankfurt met de trein via Utrecht eerst naar Den Haag gegaan en ’s middags naar Amsterdam. Die middag inspecteerde hij een erewacht voor het paleis op de Dam en stapte waarschijnlijk daarna in zijn Jeep om richting Amsterdam-Oost te rijden over de Zeeburgerdijk. Waar hij naar toe ging en waar hij verder verbleef, daarover heb ik niets kunnen vinden.