Peter Kropveld
Onze eerste gast op de Geheugenstoel was Nel Pols. Ze woont al 55 jaar met haar man in Oost maar niet in een huis aan wal. Lang geleden hebben ze een groot zeilschip gekocht en verbouwd . De Klipperaak "Rehoboth" uit 1911, dus meer dan 100 jaar oud! Maar we hebben het niet als woonschip verbouwd maar echt origineel gehouden als zeilschip want het is een klipperaak. We hebben heel veel met dat schip gevaren maar nu we ouder worden zeilen we niet zo veel meer. We varen nog wel op de motor en anders liggen we vlak naast de ijtunnel in de museumhaven. We hebben elektriciteit en riolering maar geen wateraansluiting. Water kregen we vroeger van de Amsterdamse waterboot. Dan moest je de vlag uithangen en dan kwam die langs. Nu zijn er gewoon tappunten aan wal. Minder romantisch maar wel makkelijk. Die riolering kan afgekoppeld worden als we gaan varen. Onze twee kinderen zijn aan boord geboren en vonden het prachtig op de boot. Ze gingen natuurlijk wel gewoon naar school in Oost. Een zoon woont nu met zijn eigen schip vlak bij ons in de haven. Als je meer wilt weten over onze haven, kijk dan maar op de website "Museumhavenamsterdam.nl"
We wonen nu precies op de grens van Oost en Centrum. Onze museumhaven ligt volgens mij ook nog net in Oost. We kiezen ook voor Oost als we aan wal gaan. Ook met Koningsdag. Met de koning zelf hebben we niet zo veel maar wel met dat feest hier in de Bredewegbuurt. Geweldig...............
De volgende gast op de Geheugenstoel was Andre Burghardt. Met zijn halve familie kwam Andre aanwandelen en alsof hij dat elke dag deed ging hij in onze stoel zitten om zijn verhaal over Oost te vertellen. En Andre wist nog heel wat over Oost in de jaren vijftig en zestig. Mijn vader had een kleine herenkapperszaak op het Javaplein, vlak naast het badhuis. We woonden in twee kamers achter de zaak met ons vieren. Mijn ouders en mijn broer en ik. Heel klein ja. Ik sliep met mijn broer in een tweepersoons bed en mijn ouders in een opklapbed in de huiskamer. Dan moest eerst de tafel weggeschoven worden en dan kon dat bed pas naar beneden. Ach, je wist niet beter. Een keer in de week gingen we naar het badhuis want zelf hadden we alleen een kraan in de keuken. Als familie van buiten op visite kwam vonden ze wel dat we heel klein woonden. Later zijn we natuurlijk verhuisd. Mijn ouders naar een nieuwe flat in de Indische buurt en ik naar Heilo. Bij de duinen en het strand. Heel mooi ja, maar ik kom hier toch nog heel vaak. Dan zie ik hoe mijn oudeย buurt verandert. Plotseling stond er op het Javaplein een toren met hele dure appartementen. Vroeger was de buurt nogal armoedig maar dat is helemaal veranderd met al die terrasjes en nieuwe winkels in de Javastraat. Bijna exotisch vind ik. Zelf woonden we vlak bij de Gerardus Majellakerk. Een hele Katholieke buurt. We gingen ook naar Katholieke scholen, mijn broer en ik. Ik doe er nog wel wat aan.ย Die kerk werd veel te groot en te duur. Dat is nu de repetitieruimte voor het Nederlands Synphonie Orkest en het Nederlands Kamerkoor. Prachtig verbouwd trouwens. Nee ik ben mijn vader niet opgevolgd als herenkapper. Ik ben onderzoeker geworden in het laboratorium van Tatasteel in Ijmuiden. Inderdaad, het gaat niet goed daar maar gelukkig ben ik bijna met pensioen.....
Onze derde gast was Pim Gillot. Pim kwam aanlopen met zijn partner, maar die liet de Geheugenstoel graag aan Pim over. Eigenlijk is dit niet mijn buurt. Ik ben opgegroeid in de Pijp en kwam alleen in Oost als ik naar de tandarts moest. Die was achter de HEMA waar het nu Oosterpoort heet. Amsterdam bestond toen eigenlijk uit allemaal dorpjes; Oost, Watergraafsmeer, Oud Zuid, Nieuw Zuid, de Kinkerbuurt en ga zo maar door. En elke buurt had zijn eigen accent. Je kon precies horen waar iemand vandaan kwam. Zelf heb ik vooral herinneringen aan het einde van de Rijnstraat, toen daar de Utrechtse brug gebouwd werdvoor de nieuwe snelweg A2. We sprongen van die brug af in de Amstel als het warm was. Je moest wel goed uitkijken want de palen stonden op een betonnen platform. Daar moest je niet op terrecht komen! Omdat uw verteller ook uit die buurt komt - net achter de Wolkenkrabber- gingen Pim en ik nog een tijd door over zwemmen in de Amstel in 1954. Jullie zijn wel een eind weggezwommen van Oost vond Pim's partner en daar had ze gelijk in...
ย
