Fred van der Zwalm
Radio Roulette werd in de jaren '60 opgericht en bood een manier voor patiรซnten in het ziekenhuis om te genieten van muziek, nieuws en andere programma's, wat bijdroeg aan hun welzijn tijdens hun verblijf in het ziekenhuis.
De omroep maakte gebruik van een intern radiokanaal, waarmee patiรซnten vanuit hun kamers konden luisteren naar uitzendingen. De programma's werden vaak gepresenteerd door vrijwilligers, waaronder patiรซnten en ziekenhuispersoneel. Dit gaf de omroep een unieke en persoonlijke touch, waardoor het een belangrijke sociale functie vervulde voor de patiรซnten.
Radio Roulette heeft in de loop der jaren vele veranderingen ondergaan, afhankelijk van technologische vooruitgang en de veranderende behoefte van de ziekenhuispatiรซnten. Uiteindelijk werd de ziekenomroep, net als veel andere ziekenomroepen, geconfronteerd met de opkomst van digitale media en streamingdiensten, waardoor het traditionele model van ziekenomroepen onder druk kwam te staan.
De pioneers
In de vroege jaren zeventig, bovenin het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis, bevond zich een zolderruimte waar elke zaterdagmiddag een klein beetje magie tot leven kwam. Hier stond Radio Roulette, een ziekenomroep die patiรซnten een uren lang plezier en afleiding bood. De ruimte, met zijn houten balken en rommelige inrichting, ademde een sfeer van nostalgie en creativiteit. Het geluid van naalden die over platen gleden, zachte ruis van de apparatuur en de geur van stof maakten het tot een unieke plek.
De uitzending werd verzorgd door een klein, toegewijd team van vier personen. De presentator, Lucas,ย was het stralende middelpunt. Met zijn energieke stem en gevoel voor humor wist hij de luisteraars keer op keer te boeien. Naast hem stond Ben "de Schuiver", de technicus, die de kabels en knoppen met een bijna artistieke precisie bediende. De nieuwslezer zorgde met zijn rustige toon voor een professioneel en informatief tintje, terwijl de interviewer de uitzending vulde met persoonlijke verhalen en gesprekken.
Elke zaterdag begon steevast met Lucas, die de zolderveerdieping tot leven bracht met zijn enthousiaste introductie en een zorgvuldig gekozen openingsnummer. Die dag was het de beurt aan Brown Sugar van The Rolling Stones, een nummer dat meteen energie bracht aan de uitzending. Terwijl de muziek speelde, stroomden de verzoeknummers binnen via briefjes die door verplegend personeel naar de zolder werden gebracht. Het team werkte in perfecte harmonie om al deze wensen tot leven te brengen.
De patiรซnten vroegen om nummers die voor hen belangrijk waren. Een oudere dame uit kamer 312 koos voor het troostende Let It Be van The Beatles, terwijl een jongere patiรซnt op de kinderafdeling iets vrolijks wilde van Boudewijn de Groot. Lucas praatte de nummers aan elkaar met een mix van warmte en humor, waardoor de luisteraars het gevoel kregen dat ze persoonlijk werden aangesproken.
Naast muziek werden ook korte interviews en verhalen van ziekenhuispersoneel in de uitzending verwerkt. De interviewer bracht met energie gesprekken met artsen, verpleegkundigen en zelfs patiรซnten. Hun verhalen zorgden voor een gevoel van verbondenheid binnen de muren van het ziekenhuis en boden een menselijk gezicht achter de soms steriele omgeving.
De samenwerking tussen het team was onmiskenbaar. Terwijl Lucas zorgde voor een vlekkeloze presentatie, hield Ben de techniek nauwlettend in de gaten. Zijn ervaren handen waren constant in beweging, de balans tussen geluid en muziek perfectionerend. De nieuwslezer vulde de uitzending aan met actuele berichten, terwijl de interviewer het persoonlijke tintje bracht dat Radio Roulette zo geliefd maakte.
De tijd leek altijd voorbij te vliegen. Zodra de slotmelodie speelde, verstomde het geluid op de zolderverdieping en begon het team met opruimen. Terwijl Lucas de platen weer op hun plek zette, zorgde Ben ervoor dat de apparatuur netjes werd uitgeschakeld. De nieuwslezer en interviewer verzamelden hun notities, en samen blikten ze terug op weer een geslaagde uitzending.
Voor de patiรซnten beneden was dit veel meer dan alleen muziek en woorden. Het was een moment van afleiding, troost en verbinding. Voor het team boven op de zolderverdieping was het een kans om iets bijzonders te doen, een herinnering te creรซren die nog lang zou blijven hangen.
