Hans Roosendaal

Ritzema Bosstraat ontsnapt aan vuurwerkramp, had de kop van het Parool van 2 januari 1965 kunnen zijn.
.
In een nostalgische bui, was ik onlangs wat aan het googlen op internet en typte wat namen in van oud-buurtgenoten. Via deze methodiek kwam ik op deze site terecht. Ik heb zelf gewoond in de Ritzema Bosstraat en kijk met veel plezier terug op mijn jeugd. Ik ben er in 1953 geboren en op 20 jarige leeftijd naar Ede vertrokken. Veel medewerkers van Victoria verzekeringsmij, die in jeruzalem woonachtig waren, zijn indertijd naar Ede verhuisd. Victoria ging fuseren met de Vesta en heet tegenwoordig RVS. Ik woonde er met mijn ouders (Joop en Rie) en mijn zus Nettie, die zich later Annet is gaan noemen. Wij woonden oorspronkelijk op huisnummer 28 huis en zijn later binnen het portiek verhuisd naar 26-1. Een tweekamer werd veruild voor een drie kamer appartement. Mijn buurmeisje was Sarina ter Veer. Haar vader en mijn vader waren actief binnen de buurtvereniging Reigersburg. Ome Rinus en tante Bep Strik, later de voorzitter van Reigersburg, woonden bij ons in het portiek op nummer 28-2. Wat in de lijst van bekende nederlanders nog niet is gememoreerd is dat Hans van Mierlo(wie kent hem niet) in zijn studententijd nog zo'n twee jaar op 26- 2 heeft gewoond. Hij beschikte niet over gordijnen en schepte er genoegen in om in zijn blote kont veelvuldig door de kamer te paraderen.
.
In de nacht van 31 december op 1 januari 1964-65 is de Ritzema Bosstraat aan een ramp ontsnapt, getuige de gigantische ontploffing die toen heeft plaats gevonden. In mijn herinnering moet de ontploffing zeker een uur hebben aangehouden. Rond de klok van 02.00 uur is er vermoedelijk een vuurpijl op het balkon van de familie Noot terecht gekomen(34 huis). Deze stak het aanwezige en nog voorradige vuurwerk aan met de nodige knallen tot gevolg. Uiteindelijk is het letterlijk en figuurlijk met een sisser afgelopen.Of het het jaar 1964, 65 of wellicht 66 is geweest kan ik niet meer reproduceren. Ruud Noot was samen met Koos Bos mijn voetbalmaatje. In mijn herinneringen heb ik uren, dagen, weken, maanden en jaren met hun gevoetbald.Ik herinner mij Ruud zijn voorliefde voor Sjaak Swart en zijn aangeleerde passeerbeweging. Dreigen naar binnen en dan buitenom ! Koos heeft in de strenge winter van 1963 mijn leven gered toen ik op de Amstel, bij de Berlage brug, te dicht de vaargeul naderde en dacht dat deze in zijn geheel was bevroren. Een nat pak tot aan mijn schouders was mijn deel. Met beide heren zou ik graag op mijn kosten op het terras van Frankendaal herinneringen willen ophalen. Met Koos omdat ik dankzij hem dit verhaal kan navertellen en met Ruud, omdat ik zoveel zakken patat op zijn kosten bij avondwinkel van Kwakman heb verorberd !