hans:
zoals ik wel eens eerder hier heb verteld woonde ik in de jaren 60/70 op de insulindeweg nr 25 h
het blok huizen staat er nog steeds alleen hebben ze hem enkele jaren terug een kleurtje gegeven grgrgr bruin pppfff gewoon bruin en echt een poe eeehh rotkluer bruin
maar goed daar gaat het niet over want dat is alleen even een uiting van ergenis dat mooie blok huizen aangedaan
nee het gaat er om dat aan de overkant had je een bakkerij zitten en daarnaast was een poortje en dat poortje gaf toegang tot een wat vroeger ooit geweest was een binnentuin
zei het niet dat die binnentuin helemaal volgebouwd was met een soort loodsen en een fabrieksgebouw
de matrassen fabriek oost inmiddels al jaren terug verhuist naar het zeeburgerpad in dat stukje lings van de brug aan het einde van de molukkenstraat
maar goed die fabriek zat dus indertijd in die gebouwen van de binnentuin
en die fabriek die liep helemaal door de bebouwing van de celebesstraat
tot welk nummer hij doorliep dat weet ik niet meer en ik kan ook niet even snel kijken want ik woon daar niet meer in de buurt
maar goed als je dus vanaf de insulindeweg de celebesstraat in liep dan ad je het eerste blok huizen en middenin zat een loods en daar was ook een afdeling van matrassefabriek oost maar helemaal doorlopende naar de hoek daar zat de sogenaamde showroom en daar stonden de produkten die gemaakt werden in de fabriek opgesteld
ze hadden trouwens en dat even ter side ook een vesteging ofwel grote fabriek in vroomshoop alwaar ik vaak als kind mee naar toe mocht met ome heid de oude maar heel aardige en fijne chaufer van de fabriek
de man reed rond in een in die tijd bijna nieuwe opel blitch met laadbak en die was zo hoog dat een 2 meter matras rechtop kon staan dus eigenlijk gewoon een bak aangepast aan het volume van de produkten.
zoals gezegt dit terside
zoals ik al zei als kind kwam ik veel in die fabriek want als die grote vrachtwagen (van ik meen de firma rektices het waren altijd hele grote hoge trailers vaak met een vel gele kleur )met schuimrubber en ploiéter binnen kwam dan was er wat te doen in de buurt en enkele kinderen die er vlak bij woonden kwamen dan helpen met het lossen van die wagen zoals ik dus ook
de polieter die wogen niets en waren alleen onhandig met lopen je nam er 1 op je bult en gaan met die banaan naar het magazein dus het poortje door en dan lings de lange loods in en daar lagen honderde polietrs in diverse maten en dikte allemaal uitgesorteerd opgeslagen
bij elke soort en maat en dikte zat er een bord op de stelling zodat je kon zien waar je de door jou gebrachte nieuwe voorraad neer kon leggen zodat het fabriekspersoneel ze later makkelijk kon pakken
de eigenaar van de fabriek was meneer mosterd een wat oudere soms nukkige maar vaak gezelige man van indertijd een jaar of 60 die samen met zijn zoon en dat was ruud mosterd de zaak runde
ruud werd door de jeugd ome ruud genoemd want ja in die tijd leefde wij bijna iedere buurman kennes en aanverwante was ome en tante enz dus ook ruud werd gebombardeerd als ome ruud en geloof mij hij gedroeg zich ook als een echte ome
je kon met hem lachen maar ook bij hem huilen en je kreeg snoep en limonade indertijd een lekkernij want het ware de beruchte plofflessen van exota
thuis kreeg je dat niet want ja te duur he armoede troef maar ome ruud en meneer mosterd die bedeelde ons kinderen rijkelijk
als beloning voor onze onvoorwaardelijke hulp bij het lossen der wagens
in de fabriek werkte aan de matrassentafel ome dik en ome arie en ome kees en aan de naaimachiene zat ria een meisje van een jaar of 25 30 met in oog het andere was een glase die ze er bij het koffie drinken op ons verzoek uithaalde en naast haar koffie op een bordje lag
en ja er waren natuurlijk veel meer mensen zoals arie die maakte de stale veren in de ubica matrasen voor het binnen werk van de binnenverings matrassen
en dan had je hans dat was een jonge met zoals wij dat tegenwoordig zouden noemen een jonge met een verstandelijke beperking maar wel 1 die heel hard werkte aan de kapokvulmachiene en die altijd goede zin had en nooit iets te veel vond
en ja zo waren er dus vele mensen daar ik denk wel en stuk of 20 25 in die tijd
en zo bn ik eigenlijk voor vandaag even aan het einde gekomen van het eerste verhaal over matrassenfabriek oost van de fam mosterd aan de insulindeweg/celebesstraat
ik zal het verhaal later nog vervolgen en proberen een beeld te schetsen van het leven van een jonge amsterdammer zijn jeugd en de dingen die hem bezig hielden
als iemand nog fotos van de fabriek heeft dan zou ik die graag ontvangen zodat die eventueel mijn verhaal kunnen versterken en in beeld kunnen brengen
later meer en voorzover bedankt voor uw aandacht als u het tot hier op hebt kunnen brengen
mvg
hans m vd sluijs
Erg leuk Hans! Bedankt voor het delen van deze mooie herinnering
Eric Mostert (zoon van Ruud Mostert)