Harry Moolenaar

Ja 'Haentje'. Wat een lekkere spullen hadden ze daar altijd. Ikzelf woonde op het Galileiplantsoen en voetbalde altijd op de Radioweg. Wij haalden daar altijd die lekkere nierbroodjes of bami/nasiballen. Of een ijsje om de hoek. Smullen, smullen en nog eens smullen. Deze zaak hoorde echt bij deze buurt, maar ook ver daarbuiten wist men Haentje te vinden. Toen de zaak nog niet verbouwd was (deur met luikje in het midden en daarnaast de automaten), kwam ik daar eens met mijn broer. Wij waren een jaar of acht à negen. Wij hadden niet veel geld, maar voor een toffeeblok (nooit meer gevonden zo lekker) hadden we precies gepast. Uit baldadigheid probeerde wij een van de andere luikjes te openen. En tot onze grote verbazing ging van een rijtje automaten alle luikjes open. Sorry mijnheer Haentje maar deze twee knaapjes hebben deze dag heerlijk gesmuld van al dat lekkers. Als ik het goed heb waren het twee bamiballen en nog twee snacks. Dus u krijgt nog geld van me. Ik hoop dat u het ons kunt vergeven. Maar het was te lekker en te makkelijk voor ons. Mocht ik u nog eens tegenkomen dan krijgt u wat te drinken van me. Ook mijn vader kwam regelmatig bij Haentje. Op feestdagen haalde hij daar overheerlijke salade's. Een indrukwekkend verhaal over de oorlog. Hopelijk gaat het goed met u.
Groetjes Harry Moolenaar en broer