We speelden vaak buiten en dat was gewoon bij ons in de buurt waar wij als gezin woonden vlakbij de sportvelden. In de andere reacties zie ik niets over deze buurt die aan de Fizeaustraat ligt. Het is een rustige omgeving waar ik een veilige en fijne beleving aan overgehouden heb. In mijn vroegste kinderjaren woonden wij in Indonesië ofwel Indië en daar speelden de "Indische" kinderen in en om het huis in de vrije tijd. Op school hadden we Nederlandsche leerboeken en we spraken Nederlands. Vandaar dat Indische kinderen vrij goed aansluiting vonden in de leermethoden in het nieuwe vaderland. Ot en Sien, Pim en Mien b.v. waren ons zeer bekend en 'Kun je nog zingen zing dan mee' kende ik ook helemaal. Persoonlijk komt het door deze Nederlands-Indische achtergrond dat ik graag naar Holland wou. Op exact mijn tiende zijn we met het Engelse schip The Cheshire hier gekomen. Heb in Limburg gewoond en in Amsterdam Zuid, waar ik in de Banstraat naar school ging, en daarna in Oost komen wonen.
Natuurlijk herinner ik me meer over de schooltijd als dat ik in de eerste reactie naar voren bracht, het was een van de eerste dingen die in mij opkwam van Valkeveen. In de bus onderweg zongen we. Ik kende de liedjes nog niet maar ze bleven me bij zei het niet de volledige teksten. In de schoolpauzes de spelletjes en tijdens gym-uur op het terrein achter de school slagbal met rondjes ofzo. De juf van mijn eerste reactie die ik mij herinner was niet juf Weegenaar, maar ik kan mij raar genoeg de naam niet herinneren. Wel weet ik dat ze destijd woonde aan de andere kant van het Amstelstation vlakbij de Amstel.
Later (kwam ons allen bekend) Ria Valk ook in de buurt wonen, of weet ik niet beter of dat ze er met haar familie er later kwamen wonen. De speeltuin met de clubs heb ik alleen gekend van de speeltuin zelf en de spannende films op zondag en de balletclub waar mijn zus ook op gezeten heeft. Foto's hebben we van een balletvoorstelling waar iedereen van genoot zoals in mijn herinnering gebleven is.
Hoop dat er verder nog andere reacties volgen. Voorlopig is het hier dat ik stop met het typen van persoonlijke herinneringen.