Jeanne Klaver

"Elles", ik ben jou en je moeder veel dank verschuldigd voor jullie inzet voor de Don Bosco-vereniging. Elke maandagavond van 1960 tot 1968 (van mijn 11e tot 18e jaar) was voor mij een feest. Dan ging ik naar mijn accordeon-kluppie onder de Christus Koningkerk.Omdat ik in de Tilanusstraat woonde en een fiets voor ons niet was weggelegd, stapte ik in de Ruyschstraat op lijn 3, bij halte Linnaeusstraat stapte ik over op lijn 9 en bij de Hogeweg ging ik eruit. En dan maar sjouwen, want het was nog een hele tippel naar de James Wattstraat. De koffer was erg zwaar. Maar door weer en wind ging ik erheen. Mijn moeder moest daar om lachen. Onze dirigent was dhr. De Boer. Van hem heb ik een foto (die boven bij het verhaal is geplaatst). Zijn karakteristieke manier van dirigeren van het orkestje vergeet ik nooit. Vier tellen vooraf ging als volgt: er lag een oude accordeonkoffer optafel, daar ramde hij viermaal keihard op met zijn dirigentenstok entelde aldus: 1,2,4,8. Acht was het startsein. Dhr. De Boer overleed veel te vroeg, net de 60 gepasseerd, zomaar in zijn slaap. Alle leden kregen toen bovenstaande foto. Niet lang daarna overleed dhr. Dechan zeer plotseling. Hij was de penningmeester of secretaris van de vereniging, dat weet ik niet meer.Hij werd slechts 47 jaar. Beide volwassenen hebben mij gevormd. De accordeon heb ik nadien niet veel meer aangeraakt, maar het ouwe bakkie heb ik nog steeds. Nu ben ik 54 en vorig jaar kocht ik zomaar een splinternieuwe accordeon en nu speel ik weer! Jong geleerd is oud gedaan. Jeanne Klaver