Diana Otten Cohen

Jee wat een erge verhalen. Ik geloof dat ik mij had verzet in die tijd of in het ondergrondse was gegaan. Ik kan niet tegen dat soort gedril. Ook nu heb je nog gekken. Wij woonden nog in Amsterdam en stonden boven in het telefoonboek met de naam Cohen en een straat die met een B begon. De telefoon gaat tijdens kerst en we zaten gezellig te eten. Ik neem op zegt een mannenstem in het Duits: "ze zijn je vergeten te vergessen", een heel harde lach en toen is er opgehangen. Ik heb de oorlog niet meegemaakt, wij zijn 45/46 jaar, van 1958/'59 dus. Ik heb mijn naam laten verwijderen uit de telefooncentrale en op mijn man z'n laten zetten. Weet je veel waar die ziekegeesten toe in staat waren? Ze hadden je adres. Wat erg voor iedereen die die snert oorlog echt heeft moeten meemaken.