Anneke Sellmeijer

Ik heb ook in de Balistraat gewoond. Het was op nr 106, een woning met een erkerraam. Wij woonden daar in de oorlog.Tussen de huizen was een park met daarbij een grote zandbak. Je kon daar komen via soort bibioltheekje. Er werd van alles georganiseerd, vooral toen de oorlogsjaren voorbij waren.Ik herinner mij nog het bevrijdingsfeest in juli 1945 in de straat. Ik moest als drie jarig kind zaklopen en ik won een mattenkloppertje. Ieder jaar was er in de Balistraat wielrennen. Het was altijd spannend om te zien. De renners gingen dicht bij ons huis de bocht om naar de Javastraat.Ik heb daar gewoond tot ik 7 jaar oud was, maar mijn grootouders en tantes hebben daar veel langer gewoond op nr 112. Dus ik heb nog lang kunnen genieten van de aktiviteiten die in de binnenplaats danwel het park georganiseerd werden, zoals muziekavonden en de boerenkinderbruiloft (omstreeks 1950). Ik heb mij daar als kind altijd heel veilig gevoeld. In de oorlogsjaren konden de bewoners via de zolders bij elkaar komen zonder dat zij de straat op moesten. Op die manier konden zij ook naar Radio Oranje luisteren o.a. bij mijn ouders die een radio verborgen hadden op de zolder. Het was ook een veilig vluchtweg bij onraad.