Renée Welkers-Schmidt

Allereerst wil ik reageren op de naam Anneke Sellmeijer, bij mij in de klas, en daar heb ik nog foto's van, zat een Treesje Sellmeijer. Het kerkelijk leven en de Pastoor Hesseveldschool B, daar heb ik niet zulke beste herinneringen aan. Ik was enig kind, en daar heb ik onder geleden. Door de nonnen en de kapelaans werd duidelijk gemaakt dat het slecht was om geen broertjes of zusjes te hebben. Mijn moeder werd ook steeds gevraagd hoe dat nou zat. Wel mocht ik in een kerstspel een keer engeltje spelen op het altaar. En ook de missionarissen die in hun lange pijen soms in de klassen hun verhalen kwamen vertellen waren inddrukwekkend. De adventskalender, elke ochtend naar de kerk en dan mocht je een vakje inkleuren, als je niet was geweest, mocht het niet. Je was toen nog eerlijk en volgde de regels. Maar wee degene die niks kon inkleuren, je kreeg wel te horen waarom zij niet naar de kerk was geweest. De stok stond altijd achter de deur, letterlijk en bijna figuurlijk ook. Maar ja, het bracht je wel discipline bij. Enfin, uiteindelijk ben ik in de 5e klas, de school was toen al verhuisd naar de Bankastraat (naast het winkeltje waarvan de oudere mevr. die erin stond vermoord is, de moordenaars waren door het schoolterrein bij haar binnengedrongen), er vanaf gegaan naar de openbare Johannes v.d. Waalsschool in de Watergraafsmeer, waar een wereld van vrijheid voor me openging. Maar ook het Ambonplein met zijn zandbak en klimrekken herinner ik me goed. En de bibliotheek daar op een hoek (Javastraat) van "Morri?n". Eenmaal weg van de katholieke school was alle contact snel over en in 1962 zijn we verhuisd uit de Molukkenstraat en is ook het kerkbezoek verwaterd. En daarna hebben de veranderende levensomstandigheden de rest gedaan.