Het is verbazingwekkend wat een webside als deze allemaal kan los maken! Elke keer als ik de verhalen lees, komen er bij mij steeds meer herinneringen boven drijven.
Wat ik nu aan de weet ben gekomen is, dat de Berlinerbollenman een naamgenoot van mij was, nooit geweten!
Mijn speelterrein was vaak het rangeerterrein op de rietlanden. Daar ging ik vaak op de luchtbrug naar de stoomtreinen kijken. Dan kwam ik ook langs het grafje van een door de Duitsers doodgeschoten jongetje.
De naam weet ik niet meer, maar ik vond het wel altijd heel droevig. Op de terugweg naar huis moest ik ook nog altijd even langs de loodsen van van Gent en Loos die toen trouwens het eerste bedrijf was dat met verwisselbare containers werkte.
Ik weet ook nog wel wanneer de vuilnisman kwam, hij altijd eerst door de straat liep met een hele grote ratel, kon je nog effe gauw je asbak buiten zetten.
Arie van Eekelen schreef dat zijn vader met zijn handel bij de LTS stond. Ik ben op die zelfde LTS, die toen trouwens nog Ambachtschool heette, op school gegaan. Daar was een congierge die wij ´Paardekop´noemden vanwege zijn uit de kluiten gewassen hoofd.
Hij had trouwens een dochter die precies op hem leek, dus die kon hij met een gerust geweten door de school laten lopen, er gebeurde toch niks, nee kan je begrijpen! Ik heb nog leren smeden van meneer Baardscheer. Dat vond ik wel leuk, want bij ons achter in de straat zat toen nog een smederij die ook regelmatig paarden besloeg en dat kon je goed ruiken als de wind onze kant op stond.
Naast de smid zat kolenboer Nederend. Die had zijn dekschuiten in de Mauritskade liggen. Op de hoek van de Pieter Vlamingstraat en de Dapperstraat moest ik altijd naar kapper Vuursteen en aan de overkant moest ik met zo´n vierkante bus ,petroleum voor het oliestel en aanmaak houtjes voor de kachel halen bij drogisterij Westerveld.
Even verderop in de Dapperstraat had je Cafetaria Simon de Wit.
Daar stond Bertus de automaten bij te vullen en patat te verkopen. We hadden een truuk uitgevonden waardoor je voor een kwartje de hele automaat kon leeg trekken, maar dan moest Bertus je niet snappen want hij kwam zo met een mes achter je aan!
Ik heb daar trouwens mijn eerste verkering gekregen.
Corry Abels heette ze en ze woonde in de Commelinstraat.
Ze was een lieve meid, maar het is nooit iets geworden, te jong denk ik.
Herman van Eekelen