Re.Re. de Drogist

Als ik door mijn moeder naar de drogist werd gestuurd om mijn gehate fles levertraan te halen,stond daar Lodalientje met haar lieve lach,ik zie haar nog zo voor mij licht golvend blond haar omringde haar gezicht mooie witte Prodent tanden,en sprak mij bemoedigend toe van kind het is niet erg je wordt er groot en sterk van en als troost stopte ze mij een handvol knoopjesdrop toe,hier zij ze dat is om de vieze smaak van de levertraan weg te krijgen.Daarna huppelde ik de winkel uit richting huis.Dol was ik op Lodalientje en het verdriet was ook zeer groot toen ik op een winterdag weer eens in de winkel kwam en zij er niet meer was waar was zij gebleven.Ik begreep er niets van niet wetende dat Erik haar de avond daarvoor haar had zien wegslepen door de sneeuw op die koude winteravond.
Een aantal weken later toen ik weer eens in de winkel kwam stond daar Dreft en die ging langer mee.