de Drogist

Het zal kort na niewjaar geweest zijn en ik een jochie van een jaar of acht. De nieuwe sneeuw dempte mijn voetstappen toen ik, gelokt door het vale schijnsel van zich achterin de pikdonkere oude drogisterij bewegend kaarslicht, nieuwsgierig naderbij sloop. Heel in der verte sloeg de klok van de Emmakerk het middernachtelijk uur.
Was het mijn verbeelding of boog zich daar een in vaalbeige stofjas gehulde gestalte over een onherkenbare, maar grotere bundel die zich links naast de toonbank bevond. Plotseling keek hij op, die gestalte; met priemende ogen die het karige licht scherp reflecteerden.
Nog net op tijd wegduikend, besloot ik dit duistere schouwspel vanuit een veilige donkere portiek aan de overkant verder te observeren.
Door de etalageruit was duidelijk te zien hoe die gebogen gestalte een zwaar voorwerp richting de winkeldeur sleepte, zichzelf daarbij bijlichtend met een ouderwetse lantaarn. Nóg dieper dook ik weg, terwijl de winkeldeur langzaam door de gekromde rug werd opengedrukt en de kaars ferm werd uitgeblazen.
Met twee handen sjorde de gestalte moeizaam een circa anderhalve meter lang pakket in de maagdelijke sneeuw en sloot vervolgens de drogisterij af met een grote donkere sleutel. Na zich ervan overtuigd te hebben dat de Wetbuurt er uitgestorven bij lag pakte hij het pakket aan het smalste einde vast en sjorde dit moeizaam door de sneeuw, daarbij een breed sleepspoor achterlatend.
Voorzichtig volgde ik hem op enige afstand, over de besneeuwde kruising van de Fahrenheitstraat, richting het Singel. Terwijl zijn adem het licht van de lantaarn op de hoek reflecteerde, schoot er plotseling iets los uit die donkere bundel. Zich er niet van bewust, werd het pakket de hoek om gesleurd, uit het zicht. Met kloppend hart naderde ik het omzichtig het handgrote objekt...
Handgroot.... een vuist?
Net buiten het lantaarnlicht droop een donkere substantie uit het object, zich een weg zoekend in de voegen van het verse sleepspoor.
Bloed....?
Voorzichtig boog ik mij er overheen, er wel voor uitkijkend het aan te raken. Plotseling een scherp geluid áchter me....
Vlák voor die vreselijke klap op mijn hoofd herkende ik het etiket:
Lodalientje! De geheimzinnige uitvinding van de drogist!
Met een schok werd ik wakker: blijkt dat ik alles gedroomd had!
Behálve dan die klap.
Bedankt Ria.