Vervolg anekdotes, fietsen

Om van twee ouwe fietsen een goeie geoliede trapmachine maken was voor mijn vader geen bezwaar.Zeer handig en op zoek naar ouwe frames die hij nog na de oorlog kon bemachtigen.Ik was 8 jaar en kon toen als een van de eerste een fietsie berijden met een vlaggetje eraan de buurt onveilig maken.Maar ik kon niet bij de trappers dus geen nood een paar blokken er omheen, en voila daar ging ik.Bij de jaloerse blikken van mijn vriendjes draaide ik rondjes over het Sumatraplein en racende blokkies door de straten.Maar niet voor lang want de gabbers mochten er natuurlijk ook op, en soms ging het hele zwikkie met een karretje er achter de kruislaan langs om mekaar af te wisselen voor de rijbeurt.In een mum van tijd hadden allen een rijbewijs gehaald.De hele buurt heeft zo'n beetje op mijn stalen ros fietsen geleerd.Op een keer gaf ik mijn fietsje aan een bekende gabber zodat hij ook eens een tijdje kon gaan fietsen. Maar tegen de avond nog geen fietsie te zien, dus trok mijn vader mij aan het oor mee om verhaal te halen.Wat scherts onze verbazing toen wij via de trap in het zolderkamertje aankwamen?De vader van die geinponem had de halve fiets gesloopt en zat met z'n smerige tengels tussen de onderdelen in.Wat mot dat meester, riep mijn vader, ken je niet van mijn eigendommen afblijven?Ach antwoordde de man,ik moest eens kijken of ik ook zo handig ben om voor mijn zoon een fietsie in elkaar te zetten.Er viel een stilte, maar toen ging mijn vader naast mijn buurman zitten en zei, ik help je wel ff buur want dat lossen we ff samen op.Nog geen week later kwam mijn buurjongen triomfantelijk met een tweedehands fietsie aan mijn deur om te laten zien hoe zijn vader met behulp van mijn vader een mooi karretje in elkaar hadden gezet.Toen was saamhorigheid een geluk.Wordt vervolgd