Silvia Wessels-Andrée

Ab en ik zaten in dezelfde klas en we hebben heel wat gemeenschappelijke herinneringen, die we regelmatig delen. Maar ik was niet zo blij met het predicaat 'vooruitstrevende school'. Voor mij hield het in, dat ik op donderdag de weektaak klaar had en dan maar moest zien hoe ik de resterende tijd moest doorkomen.
In die tijd was er nog geen sprake van het aanbieden van meer leerstof en als je niet mocht ( of wilde ) tekenen of lezen, tja dan had je een probleem.
Mijn meester loste dat heel subtiel en adequaat op. Hij zette mij naast zich aan tafel, gaf me een antwoordenboekje en de stapel rekenschriften van de andere (circa 45) leerlingen. En daarna mocht ik het rode potlood hanteren!
Nou, daar was de rest van de klas niet blij mee en ook in 1948 werd er dan eigenlijk van je verwacht dat je fouten niet aanstreepte. Het is me meerdere malen overkomen, dat ik buiten werd opgewacht en heel hard naar het Krugerplein moest rennen.
Maar ik heb er niets aan overgehouden, hoor!