"Jeruzalem moet blijven!" Iedereen die mijn huis bezocht en die gele poster op de voordeur zag, keek mij met verbazing aan. ‘Sinds wanneer bemoei je je met de wereldpolitiek?’, hoorde ik dan. Ik moest hier erg om lachen. Ons Jeruzalem op de agenda van de wereldpolitiek! Nou, zo ver was het natuurlijk niet. Ik legde mijn vrienden uit dat ‘Jeruzalem’ de naam van onze wijk was en dat er plannen zijn om deze wijk te slopen. Dit wilde ik niet. Niemand van de buurtbewoners wilde dat. Daarom hebben wij die gele posters op alle voordeuren en ramen opgehangen.
Onze ‘duplexwoningen’ (twee aparte woningen boven en beneden) waren niet groot en niet echt comfortabel, maar het wonen in Jeruzalem was aangenaam. Met haar architectuur (lage witte gebouwen) leek de wijk op de echte stad Jeruzalem, maar meer gelijkenis was er niet. Jeruzalem was rustig, groen en veilig. Heel anders dan de rest van de grote stad Amsterdam.
We hebben hard gevochten tegen de sloopplannen, maar het is ons gelukt slechts een deel van Jeruzalem te ‘redden’. Dat deel wordt in 2009 gerenoveerd. De rest moet echter verdwijnen om plaats te maken voor comfortabele nieuwbouwwoningen. We weten dat na de verbouwing Jeruzalem niet meer hetzelfde zal zijn. Er komen hoge gebouwen, veel nieuwe mensen, het wordt drukker en Jeruzalem zal haar dorpsachtig karakter verliezen. Maar zo is het nou eenmaal: alles verandert, niets blijft hetzelfde. Het enige wat hetzelfde blijft, zijn onze herinneringen. Nu woon ik in Diemen, maar het groene, rustige Jeruzalem blijft voor altijd in mijn hart.
Een van de duplexwoningen in de de Sitterstraat. 
(foto 2005 Jo Haen)